มหาสารคาม ………โดย ปัญญา ไกรทัศน์
มหาสารคาม เป็นเมืองแห่งการศึกษา มีมหาวิทยาลัยมหาสารคามที่ถือว่าใหญ่มากแห่งหนึ่งในอิสาน มีมหาวิทยาลัยราชภัฏวิทยาเขตมหาสารคาม มีสถาบันการพลศึกษา มีวิทยาลัยพยาบาล มีวิทยาลัยเทคนิค มีวิทยาลัยอาชีวศึกษา มีวิทยาลัยการอาชีพ จึงกลายเป็นการรวมศูนย์ของการศึกษาจนเรียกขานว่า
ตักสิลาแห่งอิสาน
เพราะเป็นสถาบันศึกษา ทำให้อพาร์ทเม้นที่บางครั้งยกระดับเป็น “เชอร์วิส อพาร์ทเม้นท์” ให้เช่าเป็นรายวัน โดยเฉพาะเมื่อไหร่ที่มีการรับปริญญา หอพักบางแห่งพยายามระบายคนออก ทำให้ว่างเพื่อเปิดให้บริการแก่พ่อแม่และญาติพี่น้องของบัณฑิต มหาบัณฑิตที่มารับปริญญา
โรงแรมหลายแห่งเกิดตามซอกมุมบริเวณใกล้เคียงกับสถาบันการศึกษา
ร้านอาหาร ศูนย์การค้า ร้านค้าเปิดกิจการเต็มไปทั่ว
ไม่ต่างไปจากคลีนิคแพทย์ที่ตั้งติดๆกันกระจายไปทุกถนนของเมืองมหาสารคาม และตามอำเภอ คลีนิคผิวหนัง เสริมความงามจะผุดขึ้นทั่ว เพราะคนต้องการความสวยงาม
ร้านขายทองจะตั้งในละแวกศูนย์การค้าใจกลางเมือง
ทีมบริหารเทศบาลเมืองมหาสารคามถือว่า หยิบยกประเด็นเมืองการศึกษา แม้ว่าริมคลองจะทิ้งหญ้าแห้ง ขยะล้นถังข้ามหลายวันก็ตาม
ศูนย์อาหารโต้รุ่งของเทศบาลเมืองมหาสารคาม ตั้งบนอาคารสองชั้น โดยชั้นล่างลงไปชั้นใต้ดินทำเป็นที่จอดรถเพื่อมิให้จอดเกะกะริมถนนและมีด้านหลังของตลาดโต้รุ่งที่จอดกว้างขวาง ประเมินด้วยสายตาแล้วจอดรถยนต์ได้ไม่ต่ำกว่า 200 คัน จอดจักรยานได้ไม่ต่ำกว่า 1,000คัน
ภายในอาคารตลาดศูนย์อาหารโตรุ่ง จะเปิดเวลา 12.00 น. แต่ถ้ามาก่อนก็มีกินเพราะบางร้านมาเปิดร้านก่อนก็มี และบางร้านจะปิดตอนห้าทุ่มของทุกวัน
แต่ละล็อคที่จัดเป็นแผงขายอาหาร น้ำ และผลไม้จะเช่าจากเทศบาลเมืองโดยตรงในราคาเดือนละ 1,500 บาทต่อล็อค แต่หากใครมาเช่าจะจ่ายให้เจ้าของเดิมในอัตราค่าเช่าเดือนละ 3,000 บาท เจ้าของแผงกำไรไป 1,500 บาท ค่าไฟฟ้าน่าจะราวเดือนละ 350 บาท ส่วนค่าน้ำน่าจะใช้ราวเดือนละ 40 บาท โดยมีค่าเก็บขยะเดือนละ 150 บาท และจะต้องจ่ายค่าล้างจานหรือชาม ละ 1 บาทเพื่อจ่ายเป็นเงินเดือนแก่คนเก็บถ้วยชามจานไปล้าง
ผมสั่งโจ๊กหมู ราคาชามเบ้อเริ่ม 40 บาท โจ๊กปลาใส่ไข่ชามละ 50 บาท และ ผัดไทยปกติธรรมดาจานเปลจานละ 35 บาท กินจนพุงยุ้ย แถมกาแฟนมสดปั่นขายราคาแก้วละ 20 บาท
ร้านโจ๊กขายในวันปกติธรรมดาได้ราววันละ 2,000 บาท เก่งสุดไม่เกิน 3,000 บาทในวันสงกรานต์ที่ผ่านมาขายได้ถึงวันละ 5,000 บาท ส่วนน้ำปั่นนมสด ขายแก้วละ 20 บาท วันนึงขายได้ 3,000 บาทหรือวันละ 150 แก้วถือว่า หรูแล้ว เคยขายสูงสุดได้ถึงวันละ 6,000 บาทหรือ 300 แก้ว
ร้านผัดไทมีคนมาสั่งใส่ห่อกลับบ้านเยอะ ผมสั่งกินเพราะมีปลีกล้วยหากไม่มีปลีกล้วย ผมคงเดินผ่าน เพราะโดยกมลสันดานของผมจะชอบทานผัดไทกับปลีกล้วย ถึงขั้นซื้อหัวปลีมาลูกนึง มาผ่าเพื่อกินกับผัดไทห่อเดียวมาแล้ว
ผมนั่งดูคนที่เข้ามาทาน ล้วนแล้วแต่เด็กที่มาเรียนมหาวิทยาลัยทั้งสิ้น ดังนั้นคนขายบอกว่า ขายเด็กน่ะ ขายแพงไม่ได้ ต้องขายถูกให้เยอะๆ เด็กจะได้ทานให้อิ่มๆ เด็กไม่มีเงินเดือน นี่คือความคิดของแม่ค้าในตลาดอาหารแห่งนี้
ผมเดินสำรวจรายรอบตลาดแห่งนี้ ฝั่งตรงข้ามตลาดคืออาคารพาณิชย์ที่มีขายอุปกรณ์โทรศัพท์ รับซ่อมมือถือ ร้านขายทอง ร้านขายเสื้อผ้า รองเท้ามือสอง ผมชอบจังหวัดทางอิสานตรงที่ราคาอาหารไม่แพงและตักให้ทีเยอะๆ
ผมมามหาสารคามหลายครั้งแล้ว แต่ละครั้งผมพยายามจะไปแวะไหว้พระธาตุนาดูนที่อำเภอนาดูนเสมอ ๆ
เคยมาเมืองมหาสารคามไหม
ราคาโรงแรมถือว่าไม่แพง
มาแล้วแวะไปด้านหลังศูนย์การค้าเสริมไทย ไปนั่งทานอาหารทุกประเภทที่ศูนย์อาหารของเทศบาลเมืองมหาสารคาม
ผมมีความสุขกับการเดินริมคลองที่ทอดยาวผ่านตัวเมืองมหาสารคาม เดินสูดดมน้ำเน่าและความตื้นเขินของลำคลอง
ผมเดินมองคลองแล้วเสียดาย หากผู้บริหารเมืองมหาสารคามมีความคิดสร้างความคึกคักให้เมือง ทำบริเวณนี้ให้เป็นศูนย์อาหาร ทำคลองสองชั้น โดยชั้นล่างระบายน้ำเน่า ชั้นบนเติมน้ำให้ใสทำเป็นตลาดน้ำจะเพิ่มสีสันของการเป็นเมืองท่องเที่ยว
ผมไม่ชอบพำนักและเดินเล่นในพื้นที่ที่เขาเปิดฮีทเตอร์ทั้งเมือง
ผมเดินตดที่ภาษาทางการว่า ผายลม ดมดูว่า ตดของผมจะเหม็นกว่ากลิ่นน้ำเน่าจากคลองที่โชยมาหรือไม่
มหาสารคามมีของดีซ่อนไว้เสมอ
ทดลองมาแวะเที่ยว แวะชม แล้วค่อยบ่นแบบผมน่ะครับ
ข้างนอกฟ้าบ่นอะไรไม่รู้พรึมพรำ แต่ไม่ยอมปล่อยน้ำให้ไหลหยดย้อยเยิ้มนองแผ่นดินมหาสารคาม
แวะมากินโจ๊กกับผัดไทกับผมไหม
มหาสารคามแค่นี้เอง
