เขียนตามคิด…..ปัญญา ไกรทัศน์ ทุ่งโปรงทอง

ทุ่งโปรงทอง เป็นต้นไม้ที่ชอบขึ้นตามป่าชายเลน และปากน้ำประแสร์ อำเภอแกลง ระยอง จะขึ้นจนเป็นทุ่ง ชาวบ้านเรียกขานกันว่า

ทุ่งโปรงทอง

เรือตังเกพาเราล่องลำน้ำจนถึงปากน้ำประแสร์ คิดค่าบริการคนละ 50 บาท ถือว่า ไม่แพง มีคนนั่งเก็บค่าบริการ และมีเรือหลายลำ คนคุมท้ายเรือน่ารัก แม้นผิวสีโอวัลติน แต่ใจขาวเป็นกระดาษปอนด์

    สองข้างทาง มีการปักเสา ทำคานด้วยไม่ไผ่ ให้หอยนางรมมาเกาะ หอยนางรมที่นี่จึงเกิดจากคลองแสมภู่

น้ำไม่ลึกมาก เพราะเราล่องเรือในยามน้ำลด

   ทะเลแหวกจนกลายเป็นเนินใหญ่เท่ากับสามสนามฟุตบอล กลายเป็นสถานที่ถ่ายภาพที่ระลึก ซึ่งมีการไปทำตัวหนังสือปักป้าย

สละแกะเปลือกใส่ถุงขายถุงละ 20 บาท

มะกอกหรืออะไร ผมจำไม่ได้ ลูกเล็กๆคล้ายสมอดอง กินอร่อยในยามแดดลามเลียโลมไล้ผิวหนังจากผิวเริ่มจะขาวกลายเป็นแดงระเรื่อ รอวันดำไหม้เพราะแดดเผา

     เรือจะแวะให้เราดูปูก้ามดาบ ที่สมัยตอนผมเป็นเด็กจะปั่นจักรยานไปดูตรงสะพานหิน ตรงทางไปเกาะสิเหร่ของภูเก็ต รวมถึงสมัยตอนเรียนประถมที่โรงเรียนนรวิทย์แถวย่านบางเหนียวที่เป็นป่าชายเลน ตอนปวดท้องเข้าส้วมแบบโอเพ่นข้างล่าง พอขี้หล่นตุ๊บ ปลาเข้ามากิน พร้อมๆกับปูก้ามดาบ เอาก้ามเขี่ยและตักขี้เข้าปาก แต่คนมาจับปลาพวกนี้ไปขายให้คนซื้อไปกินอย่างแสนอร่อย

    บรรยากาศดี คุ้มค่าการจ่ายเงินคนละ 50 บาท

รวม 10 คน 2 ลำ จ่ายไป 500 บาท

เราแวะศาลเจ้าพ่อแสมภู่ ผมจุดธูปแจกพรรคพวกแต่ละคนให้ไหว้รวมถึงตัวผมด้วย ลมทะเลแรงจนไฟแช็คจุดลำบากยิ่ง

     เมื่อคณะเราไหว้เสร็จ

เดินตามสะพานไม้ชมป่าชายเลนกลับมายังฝั่งขึ้นสามล้อพ่วงซาเล้งไปหาอาหารทาน ที่เราสั่ง กุ้ง ปู หอย ปลา แต่ไม่มีร้ำเต้าสำหรับเรียนโชคชตาสูง-ต่ำ

นี่คือ

ท่องเที่ยวชุมชนขนานแท้

เงินทองไหลจากกระเป๋าคนมาเที่ยว จ่ายเรี่ยร่ายปลายทางในเส้นทางท่องเที่ยว

สองฝั่งสะอาด

ทางเดินสะอาด

ห้องน้ำสะอาดแม้นว่าจะต้องจ่ายเงินค่าเข้าบริการก็ตาม

ชีวิตที่แสนจะเรียบง่ายของชาวบ้าน ธรรมชาติที่ชาวบ้านคอยดูแล

เราแวะถ่ายภาพกับทุ่งโปรงทองไว้เป็นที่ระลึกอีกหลายรูป

จากสามล้อพ่วงซาเล้ง ลงเรือตังเก เป็นวิถีท่องเที่ยวที่ผมชอบ

ผมบอกชาวบ้านว่า

จะต้องมีจักรยานตามโฮมสเตย์ให้ปั่น

จะต้องมีเก้าอี้ที่แข็งแรงให้คนมาเที่ยวนั่งฟังเส้นทางท่องเที่ยว

จะต้องสร้างบทนำเที่ยวใหม่แทนที่จะขายเรือรบหลวงประแสร์ จะต้องหันมาขายธรรมชาติแบบนี้

อยากรวย ไปลุ้นเลขเด็กที่วัดตะเคียนงาม เอาแป้งลูบโลมไล้ให้ตัวเลขลอยขึ้นมา

นั่งสามล้อพ่วงซาเล้งปุเลงๆเที่ยวกินอาหารบ้านๆ ตามรายทางที่ผ่าน

ชีวิตแบบนี้ที่คนในดินแดนพัฒนาเกินกว่าจะย้อนกลับ โหยหา

ที่นี่คือ

ปากน้ำประแสร์ ระยอง

และถ้า……

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยสำนักงานระยอง จับมือกับ สำนักงานท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดระยองและสำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดระยอง ร่วมกันหารือ นำเสนอเส้นทางท่องเที่ยวและแหล่งเชิ่อมโยง ให้เป็นระบบ

ที่นี่จะเป็น

ท่องเที่ยวชุมชนที่จะเติบใหญ่เป็นท่องเที่ยวหลักในอนาคต

ว่าแต่ตีโจทก์แตกไหม?

Related posts