ชุมชนริมน้ำจันทบูร เป็นชุมชนเก่าแก่ข้างโบสถ์คริสต์ สมัยก่อนจะเป็นอาคารร้าง เพราะทุกปีน้ำท่วมสูง ถึงระดับเอว ถนนก็ยกระดับสูงขึ้นตลอดเวลา หลายบ้านต้องถมยกพื้นให้สูงราวเมตรครึ่ง
จากบ้านร้าง เมื่อการค้าคึกคัก ท่องเที่ยวเข้ามา บ้านร้างเริ่มคืนชีพ มีการเปลี่ยนถ่ายมือ ซื้อหา และก่อสร้างใหม่ ราคาซื้อขายจากหลักแสนกลายเป็นหลักหลายล้านเพราะ
ทำมาค้าขายได้
โดยเฉพาะช่วงวันเสาร์และอาทิตย์
เรื่องของกินมีแถวไหน ขอให้บอก
ของฝากมีตรงส่วนใด จะไม่พลาด
ขนมไข่หลายถุง ถูกแกะแจกและรสชาติที่อร่อยทำให้ ทีมที่มาติดใจ พอย้อนกลับไปคิวยาวต้องรออีกครึ่งชั่วโมง ฝนเริ่มจะตั้งเค้า ใครเล่าจะรอไหว
กาแฟโบราณ โดยคนขายเริ่มจะติดความเป็นโบราณ ชงให้ใครต่อใคร ผมสั่งโอเลี้ยงแก่ๆแบบผม ไม่ใส่น้ำตาล คนชงเหลือบหางตามองแล้วอมยิ้ม ในที่สุดเกือบทุกคนได้ดื่มน้ำและจ่ายเงินกองกลางเบ็ดเสร็จ
เราเดินไล่เรื่อย มีของกินตรงไหน ไม่ต้องบอก จอดแวะซื้อแม้นว่าจะเดินสองเท้าย่างไปตามถนนที่มีรถเครื่องขับค่อนข้างจะเร็วปานกลาง แต่เราก็ต้องหลบ เพราะเราคนต่างถิ่น
ขนมไข่ใส่ทุเรียน
พริกไทย
ผัดไทเส้นจันทน์
ล้วนได้รับความสนใจ
ต่างคนต่างล้วงหาเงินเพื่อจ่าย
ถนนสะอาด ที่จอดรถไม่มี ต้องจอดตามลานแล้วเดินออกมา
แม้นจะเป็นวันธรรมดาอย่างวันพุธ แต่หลายร้านไม่หยุดขาย เปิดขายได้เห็นคนเดินผ่าน และแวะซื้อ
ไม่มีใคร ไม่หิ้ว
ผมเล็งขนมไข่แผ่นใหญ่ แต่อดใจเพราะกลัวความหวานจะประทับใจเลือดจนหมอตรวจเจอความหวานตอนเจาะเลือด
ไม่มีใครบ่นเหนื่อย
เพราะเงินตรายังมีในกระเป๋าทพอจะจ่ายได้อีกเยอะ
เราเดินไปเรื่อยๆ
