ตลาดน้ำ อตก. บนทางตันที่ไร้คนเดินและคนขาย ………โดย ปัญญา ไกรทัศน์
เมื่อวันที่ผมนั่งกำกับกลุ่มส่งเสริมและพัฒนาท่องเที่ยวชุมชน ในกรมการท่องเที่ยว ทุกครั้งที่มีการประชุมของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรฯในยุค คสช และที่ปรึกษารัฐมนตรีช่วยพาณิชย์ มักจะเชิญผมเข้าไปประชุมเสมอ
หนึ่งในวาระที่มีการประชุมคือ
ตลาดน้ำ อตก.
ผมตั้งประเด็นคำถามว่า
หนึ่ง ทุกวันนี้บริเวณที่จอดรถของตลาด อตก. หายาก ยิ่ง วันเสาร์และวันอาทิตย์ ยิ่งหายากใหญ่ ผู้คนนิยมจะจอดรถในตลาด อตก แต่ไปเดินตลาดจตุจักร ปล่อยคนขายในตลาด อตก นั่งหาวรอคน ยืนรอคนซื้อไป เกาตูดจนตูดถลอก ยังขายยาก การเอาที่จอดรถไปทำตลาดน้ำ ท้ายสุดคนเวียนหาที่จอดรถไม่มี ใครอยากจะมา
สอง ลำพังทุกวันนี้ คนขายในตลาด คนขายตามร้านอาหาร โดยเฉพาะใต้ถุนอาคารจอดรถ นั่งภาวนาให้คนเดินแวะผ่านมาซื้อมั่ง จุดธูปขอจนเจ้าที่เจ้าทางต้องกินยาลดความดัน ลดความเครียดเพราะกวักเรียกคนให้เดินมา ยังไม่ค่อยจะมีใครอยากมา
สาม ผู้บริหาร อตก ลงทุนตลาดน้ำไปเยอะ เงินกำไรไม่มี ท้ายสุดลงเอยด้วยการขึ้นค่าเช่าสี่ปีติดต่อกันคือ ปีแรกร้อยละ 30 ปีที่สอง ร้อยละ 10 ปีที่สามและปีที่สี่ ปีละร้อยละสิบเหมือนกัน พูดง่ายๆ ขึ้นค่าเช่าทีละร้อยละ 60 ใครจะยืนระยะได้ จึงพบว่า แผงในตัวตลาดหลายแผงเริ่มทิ้งว่างร้าง หาคนมาแซมไม่ได้
วันนี้ผมไปอุดหนุนผักของร้านโครงการหลวง และกะว่าจะไปเดินกินขนมจีนในตลาดน้ำ อตก สักนิด ไปถึงเหลือแต่บูธว่างเปล่าอย่างที่เห็น
ทั้งตลาดน้ำ มีบูธขายไม่ถึงสิบราย
ผมยืนซึม คนมาขายตั้งใจ หวังใจ จะกอบโกยกำไรไปส่งลูกเรียนหนังสือ ท้ายสุดไม่สมหวัง ขายไม่ออก ต้องหอบสังขารกลับแบบปวดร้าว
วันนี้ตลาด อตก แทนที่จะรักษาเอกลักษณ์ กลับเอาที่จอดรถเดิมริมถนน มาทำเป็นร้านค้าบ้าง ร้านกาแฟบ้าง ธนาคารบ้าง
ท้ายสุดบีบให้คนหนีจากตลาด อตก อีก
ที่จอดรถที่เคยหนาแน่นในอดีต วันนี่ยังมีที่ว่างพอเสียบรถได้ เพราะคนถดถอยที่จะมาจับจ่ายใช้สอย
ผมเคยบอกในที่ประชุมว่า ตลาดน้ำที่จะเกิดได้ ต้องมีของขายในเรือและเรือต้องแล่นในคลอง
วันนี้มองไปในคลอง มีขวดพลาสติก ขยะยังคงลอยพร้อมกับน้ำสีโอเลี้ยง ไม่มีทีท่าใดที่จะทำตลาดน้ำ
กระทรวงเกษตรฯ น่าจะถามผู้บริหารตลาด อตก ว่า คิดได้อย่างไรต่อการทำตลาดน้ำ อตก ที่ตั้งบนบก หรือว่า ทำตลาดน้ำ(ตา) อตก เพื่อความช้ำใจให้คนขาย
