เขาโต๊ะแซะภูเก็ต…อย่าพัฒนาประหนี่งใส่บาตรแก้บน

เขาโต๊ะแซะภูเก็ต…อย่าพัฒนาประหนี่งใส่บาตรแก้บน…โดย ปัญญา ไกรทัศน์

สมัยที่ผมเรียนชั้นประถมที่โรงเรียนพิบูลสวัสดีในภูเก็ต บริเวณของโรงเรียนจะติดกับโรงเรียนอนุบาลภูเก็ต ติดกับสนามชัย ติดกับที่ดินจังหวัดและวัดควน อีกฟากฝั่งตรงข้ามกับศาลจังหวัด วัดหลังศาล และ

เขาโต๊ะแซะ

           เขาโต๊ะแซะ ถือว่า เป็นภูเขาหลักในเขตตัวเมืองที่สูง และอยู่เคียงคู่ตรงข้ามกับเขารังตีน เขาโต๊ะแซะจะร่มรื่น จึงมีการสร้างค่ายลูกเสือทิ้งเอาไว้ ให้เป็นสถานที่ฝึกเยาวชนชายและหญิงให้ช่วยดำรงชีพในภาวะฉุกเฉิน สอนทั้งการใช้เชือกผูกเพื่อใช้ในหลายสถานการณ์ สอนให้หุงหาอาหาร สอนให้รู้จักเดินป่าโดยมีไม้พลองเป็นเสมือนอาวุธในการปกป้องคุ้มครองชีวิต ครูที่มาอบรมลูกเสือและเนตรนารีจะต้องผ่านการอบรม ไม่ใช่มาเข้าค่ายลูกเสือและเนตรนารีตามเงื่อนไขบังคับของเจ้านาย

เลยวัดหลังศาลขึ้นไป จะมีสะพาน ตรงเชิงสะพานจะมีน้ำตก และมีศาลเล็กๆในสมัยก่อนเรียกว่า

ศาลพ่อตาโต๊ะแซะ

       สมัยตอนเรียนประถม 6 ครูสั่งให้ทำสวนโดยใช้ไม้ไผ่ปัก และเอาไม้ไผ่มาเรียนวิชาเย็บปักถักร้อย วันเสาร์และวันอาทิตย์ ผมและเพื่อนจะพกไม้ง่าม(หนังสติ๊ก) คัดเศษหินภายในโรงเรียนใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง เอาไว้ยิงหมาที่จะไล่กัด

น้ำตกตรงตีนสะพานจะใสสะอาดเป็นหมื่นเท่าทวีเมื่อเทียบกับน้ำประปาราคาแพงของประปาเทศบาลนครภูเก็ตที่แต่งเติมเติมสีจนต้องเอาผ้าขาวหลายชั้นพันก๊อกน้ำ ลดภาวะการมีสีไม่ต้องการโผล่ผสมน้ำออกมาชนิดที่ไม่ต้องกรอง ไม่ต้องแกว่งสารใดให้ใสทั้งสิ้น

       น้ำตกตีนเขาโต๊ะแซะไหลทั้งปีมีสามน้ำตกคืออีกด้านลงมาตรงสำนักงานประปาเทศบาลนครภูเก็ตและอีกด้านอยู่คนละฟากฝั่ง

เลยจากตีนสะพานขึ้นไป จะมีเสียงชะนีร้องเรียกผัวๆๆๆๆ แตกต่างกับยุคปัจจุบันที่ชะนีจะร้องเรียกเพรียกหาตามริมหาดเพิ่มเติมความเมามันทางอารมณ์เพศ

มะม่วงป่ากรอบมันไร้รสเปรี้ยว คือผลไม้หลักที่พวกเราจะปีนขึ้นไปเก็บมานั่งปอกกินตรงริมถนน ผลไม้ป่ามากมาย ต้นไม้ดกดื่น ตามตีนเขาโต๊ะแซะไม่มีใครกล้าบุกรุกไม่ว่าจะทำสวนหรือตั้งสำนักสงฆ์เพราะ

กลัวพ่อตาโต๊ะแซะหักคอ

ลิงบนเขาโต๊ะแซะ อยู่ด้วยความสงบสุข กระโดดโลดเต้นไปตามสุมทุมพุ่มไม้เพื่อหาผลไม้ กล้วยป่า มะม่วงป่า ทุเรียนป่า ขนุนป่ากินเลี้ยงชีพโดยไม่ขัดสน

     วันเวลาผ่านพ้นไป มนุษย์แอบเข้าไปตัดไม้ทำลายป่า ผลไม้ป่าโดนโค่น ลิงที่เคยสงบสุขเพราะอาหารดาษดื่นเริ่มจะเข้ายุคผลไม้ยากน้ำขาดแคลน

ลิงกลุ่มหนึ่งลงมาที่วัดหลังศาล มาขอพึ่งผ้าเหลืองกินอาหารก้นบาตรและผลไม้ที่พระเมตตาแบ่งกับหมาจรจัดในวัด

ลิงอีกกลุ่มลงมาตั้งแต่ตีนเขาโต๊ะแซะตรงสะพานไปจนถึงลานห้องน้ำ เพื่อขอผลไม้จากคนมาไหว้พ่อตาโต๊ะแซะ

และอีกกลุ่มจะนั่งรอส่วนบุญจากห้องรับส่งสัญญานของ ทีวี ทุกช่อง

ทุกครั้งที่ลิงสามกลุ่มเจอกัน จะต้องกัดกัน แย่งอาณาเขตกัน ประเทศเขาโต๊ะแซะจึงถูกแบ่งอาณาเขตออกมาเป็นสามก๊ก เลียนแบบอารยธรรมโบราณจีน

เมื่อตีนเขาโต๊ะแซะโดนบุกรุกโดยที่เจ้าหน้าที่รัฐไปช่วยรังวัดออกเอกสารสิทธิให้ ป่าโดนตัดไม้ทำลายทิ้ง ไม่มีรากต้นไม้ใหญ่คอยอุ้มน้ำ จึงเหลือเพียงร่องรอยของน้ำตก และร่องทางไหลจากขอบตาถึงโคนแก้มของลิงที่เป็นคราบทางน้ำตาไหล

เพราะไม่มีนักการเมืองคนใด พรรคใดไปหาเสียงว่าจะออกบัตรสวัสดิการแห่งรัฐเพื่อลิงผู้หิวโหย หรือบัตรลิงจรจัดให้ไปรูดซื้อผลไม้ได้ไม่เกินครอบครัวลิงละพันต่อเดือน ลิงจึงต้องมานั่งขอทานตามริมถนน

มีเพียงสองถึงสามรายเท่านั้น ที่เข้าใจหัวอกลิง เอาลิงปิคอัพขนผลไม้ไปให้ลิงกินจากก๊กล่างสู่ก๊กบน จากเขาโต๊ะแซะไปเกาะสิเหร่และเขารัง

จนนักท่องเที่ยวรัสเซียขี่รถเครื่องเช่าไปพบและเจอจึงบอกต่อ และนานเข้าจึงมีรถป้ายเขียวเอาโปรแกรมดูลิงไปขายให้นักท่องเที่ยว จนกระทั่งกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งใหม่ใจกลางเมือง

     คนรัสเซีย และคนตะวันตกบางคนชอบแกล้งลิง เอากล้วยแหย่จะให้กิน พอลิงเอื้อมมือมาหยิบก็กระชากออก ทำหลายมี ลิงยัวะกระโดดกัด แต่แทนที่คนจะกล่าวหาว่าคนไปกลั่นแกล้ง กลับกล่าวหาว่าลิงอันธพาล เรียกร้องให้จับลิงไปปล่อยเกาะบ้าง จับลิงทำหมันบ้าง แต่ไม่เคยด่าคนที่แกล้งลิงแต่อย่างใดและแก้ไขที่ต้นเหตุ

แต่เดิมที่ดืนผืนนี้กรมป่าไม้ดูแล แต่ยิ่งดูแล ยิ่งมีการบุกรุก ยิ่งมีการตัดไม้ทำลายป่า รถที่ขึ้นคือรถของแวดวงโทรทัศน์ที่บางครั้งขับเร็ว ไม่เอื้อต่อรถคันอื่นที่จะสวนทางลง

นานเข้าองค์การบริหารส่วนจังหวัดภูเก็ตมีแต่เงินแต่ไม่มีพื้นที่พัฒนาจึงเข้าไปพัฒนาเขาโต๊ะแซะ แต่เป็นการเข้าไปพัฒนาแบบเราเจอซองกฐินที่ยัดศรัทธาคนยื่นซองให้ทำบุญไม่ได้ ใส่ให้ยี่สิบบาททำนองนั้น

จากตอนแรกจ้างคนไปกวาดขยะ วันหลายคนเพื่อทำถนนให้สะอาด ให้คนเดิน นานเข้าจ้างคนเอาป้ายไปปิดขวางถนนไม่ให้ขึ้นข้างบน กันที่จอดรถให้รถตู้ทัวร์ คนธรรมดาขึ้นไปจะไม่ยอมให้จอด พอถามว่า ใครสั่ง ก็ได้รับคำตอบว่า อบจ ภูเก็ตสั่งมา

แทนที่จะเข้าไปพัฒนาให้เป็นแลนด์มาร์กท่องเที่ยว แทนที่จะพัฒนาถนนให้กว้างขึ้น แทนที่จะรณรงค์ให้แต่ละโรงแรมเก็บเมล็ดผลไม้นานาชนิด เอาไปใช้หนังสติ๊กยิงไปตามจุดต่างๆให้มันแตกราก โตต้น ออกลูกผลให้ลิงกิน เพื่อให้ตรงนี้คือแหล่งท่องเที่ยวหลักในอนาคต

แทนที่จะพัฒนาให้เป็นเส้นทางเดินป่าที่เรียกว่า อีโค่ แอดเวนเจอร์ สำหรับนักท่องเที่ยวเพื่อดูสมุนไพร เพื่อสร้างรายได้แก่ไก๊ด์ กลับไปคิดเรื่องไร้สาระแบบลิงแก้แห

ทุกครั้งที่ผมกลับภูเก็ต ผมจะซื้อแตงกวาหรือแครอทในราคาไม่เกินกิโลกรัมละ 19 บาท ถุงใหญ่สิบกิโลไปโยนให้ลิงกิน เน้นลิงแม่ลูกอ่อน ลิงบนเขาโต๊ะแซะน่ารัก ยิ้มสวย และอัธยาศัยลิงสัมพันธ์ดี เจอตัวเมียตัวไหนมันจะจะผสมพันธ์อวดคนที่มาดูเพื่อบอกว่า ทำไมคนผสมพันธ์กันตามชายหาดได้ จะมาว่าลิงทะลึ่งได้ไง

ทั้งหลายทั้งปวงที่เขียนมาเพื่อบอกว่า วันนี้เราจะต้องมาแก้ปัญหาทั้งระบบคือ

หนึ่ง ต้นฝน ต้องระดมจิตอาสามาปลูกไม้ผลบนเขาโต๊ะแซะ และแต่ละโรงแรมควรมีเมตตาขนเมล็ดผลไม้ทั้งหลายมาโปรยปลูก

สอง ต้นฝนควรเน้นปลูกต้นไม้ใหญ่ที่มีรากแผ่ไพศาล เพื่อให้รากที่แผ่ไพศาลอุ้มน้ำได้ต้นละสองตัน แค่นี้อนาคตน้ำตกก็กลับมา ประปาเทศบาลนครก็มีน้ำตกไหลลงมาบ่อพัก ไม่ต้องใช้น้ำแบบมีสีเหมือนสาวใหญ่น้อยต้องโปะแป้งเติมสีบนใบหน้าให้ชาวประชาถ่ายรูปน้ำประปาเติมสีมาประจาน

สาม สอนให้คนมีเมตตา มีความรักป่า รักสัตว์ขยายพันธ์สัตว์เช่นเก้ง ไม่ใช่เอาสันัขจรจัดไปปล่อยจนจะกลายเป็นหมาป่าแล้ว

สี่ ต้องจริงใจในการใช้งบประมาณพัฒนาให้สอดคล้อง ไม่ใช่ทำอะไรไม่รู้ที่เป็นการบ่งบอกว่า ถลุงงบ

ถ้าท่านใดอ่านแล้ว เห็นว่า ทรงคุณค่า ช่วยแชร์ต่อน่ะครับ ถ้าเรามีจิตพัฒนากันอย่างแท้จริงและฝังลึกในสมองและจิตใจ มาช่วยพัฒนาตรงนี้เถอะครับ อย่ามาแก้ตรงปลายเหตุ ลิงไม่ใช่ต้นเหตุของปัญหา คนต่างหาก

คงเข้าใจแล้วน่ะครับ