แกะซีลหนังสือใหม่
– Alan Lennignz –
ผมเป็นคนดีเหรอครับ? ใครบอกละ ผมไม่เคยพูดว่าตัวเองเป็นคนดีสักหน่อย ทุกคนแค่คิดไปกันเอง
ผมคือนายแพทย์อลัน เล็นนิกซ์ ที่เป็นทั้งหมอและเจ้าของโรงพยาบาล ตอนทำหน้าที่หมอผมก็ทำอย่างเต็มที่ และแสดงอีกด้านหนึ่งเพื่อคนไข้ แต่ตอนที่ผมเป็นตัวของตัวเอง ผมก็แค่ผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่งเท่านั้น อยู่ที่เราเลือกว่าจะแสดงด้านไหนออกมาต่างหาก เพราะฉะนั้น ผมจึงไม่เคยพูดว่าผมเป็นคนดี 🙂
แต่เหมือนชีวิต Normal life ของอาชีพหมอจะเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ได้เจอกับเธอ ‘แพรวา’ คนไข้คนหนึ่งที่ผมช่วยชีวิตเอาไว้จากอุบัติเหตุ แต่เหมือนผมจะโดนคนไข้คนนี้ ‘ตก’
“แพรจริงจังนะคะ แพรรักคุณหมอ อยากได้คุณหมอมาเป็นแฟน เป็นสามี แล้วก็เป็นพ่อของลูก”
คนไข้ที่บอกรักผมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ และขยันอ่อยผมทั้งเช้าและเย็น! แต่เธอจะรู้ไหมครับว่าเธอกำลังทำให้หมอเลว ๆ คนนี้หวั่นไหว
บัดซบ ถ้าผมจับคนไข้เป็นเมียขึ้นมาจริง ๆ จะทำยังไง!!!
“นุดี…”
ตึกตักๆ ๆ
เสียงหัวใจเต้นรุนแรงชิดผ้าห่มที่คลุมตัวเธออยู่นั่น เธอสัมผัสได้ว่ามันดังพร้อมเสียงเข้มเรียกชื่อเธอ ซึ่งนุดีนอนคลุมโปงอยู่ก็ต้องลืมตาขึ้น เธอเบิกตาโพลงจ้องเขม็งไปยังเงาสีดำทมิฬคร่อมตัวเธออยู่ด้านบน
“เด็กมะยมบอกพี่ว่าเธอไม่สบาย เป็นอะไร ไหนพี่ดูหน่อยซิ” วัลลภโน้มหน้าลงชิดผ้าห่มจนหน้าผากชนหน้าผากของน้อง กลิ่นหอมสาบสาวผ่านผ้าห่มทำให้ชายหนุ่มจูบปากนุ่มผ่านผืนผ้า
“ฉันไม่เคยมีพี่ และฉันก็ไม่ใช่น้องสาวนายด้วย” ผ้าห่มถูกมือใหญ่ดึงแล้วเหวี่ยงออกจากตัว ทำให้นุดีได้เห็นใบหน้าหล่อลอยอยู่ตรงหน้าเธออย่างชัดเจน ไม่อยากดมกลิ่นลมหายใจของเขาจึงดันใบหน้าหล่อให้ออกห่าง
“อื้อ พี่ก็ลืมไป เราสองคนเปลี่ยนสถานะจากพี่น้องมาเป็นผัวเป็นเมียกันหลายเดือนแล้วนี่ พี่ลืมได้ไงวะ” วัลลภเริ่มทำนิสัยห่ามพูดยั่วคนอารมณ์แปรปรวน เขารีบคว้ามือเล็กสองข้างไว้ด้วยมือเดียว แล้วขึงไว้เหนือศีรษะของเธอ
“สิ่งหนึ่งคือความรัก แต่อีกสิ่งหนึ่งคือความแค้น เขาจะทำอย่างไร ถ้าผู้หญิงอันเป็นที่รักดุจดวงใจ กลับกลายเป็นลูกสาวของศัตรู ระหว่างความรักกับความแค้น เขาจำเป็นต้องเลือกเพียงสิ่งเดียว”
ฝ่ายหนึ่งคือชายหนุ่มผู้ซึ่งเติบโตมาท่ามกลางความสูญเสีย เขาถูกปลูกฝังมาตลอดเวลาว่า การแก้แค้น คือการตอบแทนพระคุณ
อีกฝ่ายคือสาวน้อยผู้เข้ามาคั่นตรงกลางระหว่างความรักและความแค้น เธอผู้ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์ กลับต้องกลายเป็นเครื่องมือในสงครามความขัดแย้งครั้งนี้ เรื่องราวมันคงไม่ยากเลยหากเขาไม่ได้มารู้จักกับเธอ และไม่ได้รักเธอ
เขาและเธอควรจะจบเรื่องราวครั้งนี้อย่างไร….
“เรื่องอเล็กซานไดรท์ที่อเล็กซีให้หา เพื่อนของษาอัปสรยังหาไม่ได้เลยค่ะ เขาก็ไม่รับปากด้วยว่าจะหาให้ได้ไหม” แล้วจู่ ๆ เธอก็เอ่ยเรื่องงานจากที่อัฐนันท์โทรมาบอกตอนเธอเข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อเล่นน้ำทะเล
“ผมรู้มันเป็นพลอยหายาก แต่ผมคิดว่า…ผมเจอแล้ว”
น้ำเสียงทุ้มพร้อมสีหน้าเรียบขรึมชวนหญิงสาวประหลาดใจปนตกใจตาเบิกกว้างขณะสบตาคมนิ่งนาน กว่าษาอัปสรจะหายตกใจถามเสียงร้อนรน
“คุณเจออเล็กซานไดรท์แล้วเหรอคะ แล้วเจอที่ไหน ขอษาอัปสรดูหน่อยได้ไหมคะ” ความที่ไม่เคยเห็นพลอยชนิดนั้นทำให้หญิงสาวลืมมารยาทเอ่ยขอดูพลอยหายาก
“ผมเจอที่นี่” ขณะตอบนัยน์ตาคมลุ่มลึกทอประกายบางอย่างที่คนฟังไม่สังเกต
“คุณเจอพลอยชนิดนั้นที่นี่เหรอคะ?” คิ้วเรียวของษาอัปสรขมวดหมุ่น
“หลับตาสิ”
“ฉันเกลียดคุณ!”
“เฮ้อ ไม่ใช่เรื่องใหม่เล้ย เพราะปากคุณประกาศปาว ๆ แบบนี้ทุกครั้งเมื่อเจอกัน… อา…แต่เมื่อนาทีที่แล้วดูเหมือนคุณไม่ได้เกลียดผมเท่าไหร่เลยนะ”
ใช่แต่ใบหน้าเธอที่เห่อร้อน เนื้อตัวเธอแดงเถือกด้วยเช่นกัน
พระเจ้า เธอเกลียดตัวเอง เกลียดพอ ๆ กับที่เกลียดเขา
“คนสารเลว… อย่าคิดว่าฉันจะไม่ขัดขวางคุณจากริตา… ฉะ”
“ตามสบาย…”
เขาสวนพร้อมหัวเราะหึหึต่อท้าย และนั่นทำให้เธอตวาดเสียงดังแว๊ดอีกหน
“และฉันก็ไม่มีทางเป็นผู้หญิงของคุณเหมือนกัน”
ทีนี้เขาหัวเราะก๊ากด้วยความขบขัน “เอ… ผมจำไม่ได้ว่าเคยจีบคุณ?”
คำพูดของเขาทำให้ใบหน้าเธอชาหนึบ “แต่… แต่คุณ…”
“โธ่เอ๊ย คุณนี่ไม่ประสีประสาเสียจริง ๆ เชียว… เรื่องทำนองนี้…” เขากวาดมือระหว่างทั้งสอง “มันแค่เช็กซ์ฉาบฉวย ถ้าผมจริงจังกับผู้หญิงทุกคนที่มีเซ็กซ์เร่งด่วนตั้งแต่ผมอายุสิบหกล่ะก็… ป่านนี้ผมไม่มีแฟนเป็นภูเขาเลากาแล้วรึ”
“คุณเป็นผู้ชายเฮงซวย!”
ความแค้นที่มีเพื่อน้องสาวอันเป็นที่รัก ทำให้เขาชิงชังเธอจนสะอิดสะเอียน แต่ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งเมล็ดพันธุ์แห่งความแค้นจะงอกเงยขึ้นมาเป็นความรักเสียได้
“โอ๊ย! เจ็บนะ ดึงแรงขนาดนี้จะดึงให้แขนหลุดเลยหรือไง!”
ร่างบางร้องออกมาเมื่อถูกลากเข้ามาในห้องส่วนตัวของเพชรตะวัน มือหนายังไม่ยอมปล่อยข้อมือคนตัวเล็กกว่าที่พยายามดึงแขนตัวเองทั้งๆ ที่ยิ่งดึงยิ่งเจ็บ
“เจ็บแค่นี้ถึงตายหรือไง! …ใจเสาะไปมั้ง หึ…” ดวงตาของเขาวาวโรจน์ในแบบที่หญิงสาวมองแล้วใจหาย ในใจของเขานึกเอ็นดูกับท่าทีตื่นกลัวของเหยื่อตรงหน้า แต่เมื่อคิดถึงความเจ็บปวดที่น้องสาวต้องแบกรับจนทนไม่ไหว ความแค้นก็กลับมาสุมในความคิดอีกครั้ง
“ฉันเข้าใจว่าคุณไม่ชอบฉัน… แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้นี่คะ” เธอประท้วงและพยายามจะหลุดจากพันธนาการของเขาให้ได้ คิ้วสวยขมวดอย่างไม่พอใจ
“ถ้าฉันบอกว่าฉันจะทำล่ะ…” ร่างสูงโน้มลงมากระซิบข้างหูอย่างจงใจ โดยไม่ยอมปล่อยมือข้างนั้นของเธอ จนร่างบางถอยติดประตูยิ่งกว่าเดิมอย่างตกใจ
“ทะ…ทำอะไรน่ะ…ฉันร้องจริงๆ นะ!” เธอขู่ขึ้นมาราวกับว่ามันเป็นไม้ตายสุดท้าย
“อยากร้องเหรอ…ร้องสิ” เพชรตะวันกระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับสะบัดข้อมือของเธอออกอย่างแรงจนเจ้าของมันต้องร้องออกมา มือหนาเอื้อมไปหมุนลูกบิดประตูด้านหลังตัวเธอดึงให้ประตูบานใหญ่แง้มมานิดหน่อย
“…หรือจะวิ่งออกไปเลยก็ได้นะ…ชั้นนี้ทั้งชั้นคือห้องของฉันทั้งหมด…ต่อให้เธอร้องให้ขาดใจตายตรงนี้ก็ไม่มีใครออกมาช่วยเธอได้หรอก”
อย่าเล่นกับไฟ ! ถ้าไม่อยากโดนเพลิงร้อนลามเลีย แล้วลุกโชนแผดเผามอดไหม้จนกลายเป็นจุณ
รู้ทั้งรู้…ว่าไฟมันร้อน
ทว่าเธอมิอาจถอดถอนทั้งกายใจ
สาวเท้าเข้าหาทั้งที่รวดร้าวอาดูรทุกอณู
รู้… แต่ก็ยอม…
…เริงรัก ร่านร้อน ออนไลน์…
ภัทรา… หญิงสาววัยเบญจเพสผู้ถูกชายคนรักเททิ้งอย่างไม่ใยดี ด้วยเหตุผลที่ว่า เธอรักนวลสงวนตัวมากเกินไป
กระทั่งวันหนึ่งเพื่อนรักสมัครเว็บเดตให้ ทำให้เธอได้เจอกับเขา ราฟาเอล… หนุ่มนักฟุตบอลจากบราซิล สูงใหญ่ หล่อเหลา เร้าใจ
เขาเชี่ยวชาญ โชกโชน และเปิดโลกที่เธอไม่เคยรู้จัก นำพาเธอสู่วังวนพิศวาสอันร้อนแรง
รักออนไลน์… มันจะเป็นไปได้หรือไม่ จะจบลงที่ตรงไหน
แค่เซ็กส์แคม หรือตราบลมหายใจสุดท้าย ไปลุ้นกัน !
“หมดแรงไปเสียแล้ว…ฉันยังไม่อิ่มเลยนะรู้ไหม หึ หึ หึ” เขาบอกแต่ก็ไม่คิดจะต่ออีกยกหรอกนะ แค่นี้คนในอ้อมแขนก็ช้ำระบมมากพอแล้ว ชายหนุ่มมอบจุมพิตหนักๆ ลงบนหน้าผากมนอีกครั้ง รวบร่างเปลือยมาแนบแผงอกแล้วปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งเพราะความเหนื่อยและอ่อนเพลียลงบ้าง
การแสดงความรักในครั้งนี้ นอกเสียจากความเป็นไปตามธรรมชาติของเขาแล้ว ชายหนุ่มยังต้องการสอนให้ ตมิสา รับรู้ว่าความเจ็บปวดที่เธอหวาดกลัวมันไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการเสพสุขเลยแม้แต่น้อย หากแต่เพียงเธอเปิดใจ การดำเนินชีวิตคู่ก็จะเป็นไปอย่างปกติสุข เฉกเช่นคนอื่นๆ กัณฑ์รพี รู้ตัวดีว่าถึงแม้เขาจะมีความต้องการที่รุนแรงดุเดือด แต่มันก็เป็นแค่รสนิยมที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น คือเธอ
และความรุนแรงในการเสพรักของเขามันก็ไม่ได้เกินกว่าเหตุถึงขึ้นจะต้องมาพลั้งมือให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องถึงแก่ชีวิตหรือบาดเจ็บสาหัสได้หรอก
ความรัก…หรือความต้องการกันแน่หนอ ที่ทำให้เขาฉีกทุกกฎเกณฑ์ของความดีงาม เพื่อจะได้ครอบครองเธอ บาป จารีต ศีลธรรม สิ่งไหนจะหยุดยั้งความระห่ำล้ำลึกของจิตใจที่โหยหา แต่จะจองจำตัวเธอได้บ้าง เมื่อคนอย่างเขา สามารถทำลายทุกขวากหนามทั้งหลายให้พังพินาศย่อยยับไปต่อหน้าต่อตา หากมัน…จะขัดขวางความความปรารถนา ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเป็นอะไร หรือใครก็ตาม หรือแม้กระทั่ง ลูกชาย…ของตัวเอง