ย่านหว้านไจ๋ (Wan Chai) ในเขตตัวเกาะฮ่องกง มีร่องน้ำลึก เป็นที่ตั้งของ
ศูนย์แสดงสินค้าและหอประชุมนานาชาติ
อดีตที่ผ่านมา ผมจะพยายามมาเดินชมงานแสดงสินค้าทุกงาน ถ่ายรูปสินค้าที่น่าสนใจ เพื่อกลับมาเขียนรายงานให้ผู้ที่คิดจะทำส่งออก ได้ศึกษา และ ผู้ผลิตของไทย เลียนแบบ ผลิตออกขาย
หลายครั้ง เป็นงานท่องเที่ยว
พื้นที่ตรงนี้ เป็นที่ตั้งของ สภาพัฒนาการค้าแห่งเมืองฮ่องกง หรือ HKTDC หรือ HongKong Trade Development Council เมืองฮ่องกงจะใช้สถานที่แห่งนี้ เป็นตัววิเคราะห์สินค้า ชาติที่ต้องการ วิเคราะห์ถึงปริมาณ รายได้ แนวทางออกไปทำการค้า รวมถึงทิศทางการค้า และท่องเที่ยว ที่ลงลึกในรายละเอียดมาก ชนิดอ่านวิจัยที เรามองทะลุชาตินั้น
ผมไปซื้อข้อมูลที่นี่ประจำแผ่นละ 10 เหรียญฮ่องกง
ผมมีความคิดตลอดเวลาในวันนั้นจนวันนี้ ว่า สักวันหนึ่ง ผมจะตั้ง สภาพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งเมืองภูเก็ต หรือ Phuket Tourism Development Council หรือ Phuket TDC เพื่อวิเคราะห์นักท่องเที่ยวแต่ละชาติ ประเมินคาดการณ์ข้ามอนาคต เพื่อให้นักลงทุน ได้คำนวณความคุ้มทุนในการสร้างโรงแรมในภูเก็ต ไม่ต้องหลง งมงาย เพ้อฝัน กับตัวเลขลมๆแล้งๆเพ้อฝันที่ปรากฏ
นักลงทุนทุกภาคส่วน เมื่ออ่านผลวิเคราะห์ออกมา จะกำหนดอนาคตทางการลงทุนได้ ไม่ต้องปล่อยอาคารตามชายหาดให้เป็น
ป่าช้าแตก
เหมือนทุกวันนี้
ทุนอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวภูเก็ตล้มเหลวด้านการวิเคราะห์ วิจัย ประเมิน คาดการณ์ จึงไม่แปลกที่จะมีป้ายของธนาคารและสถาบันการเงินต่างๆไปติดตามหน้าอาคารของนักลงทุนในภาคอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว เพื่อประกาศขาย และแสดงความเป็นเจ้าของทรัพย์สินรกร้างอันนั้น
ผมเคยคิดว่า จะใช้สะพานหิน เป็นสถานที่ก่อสร้าง ศูนย์แสดงสินค้านานาชาติและหอประชุมนานาชาติ แต่นั่นแหละ คนภูเก็ตไม่ใส่ใจที่จะโหยหา ที่จะคว้ามันมาครอง ครั้งกระนั้น ผมเคยคิดถึงขั้นไปแย่งงาน แอร์โชว์ งานแสดงแสนยานุภาพทางอาวุธ เครื่องบิน รถถัง เรือดำน้ำ ที่ทำรายได้อย่างมหาศาลด้านการท่องเที่ยวของสิงคโปร์ แต่นั่นแหละ เมื่อนักอุตสาหกรรมท่องเที่ยวในภูเก็ตมองเมิน ไม่โหยหา จึงเป็นเพียงแค่ความคิดที่ไร้ค่าในสายตาของทุนอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเหล่านั้น
เมืองฮ่องกง มีร้าน SKECHERS ขายรองเท้า ผมชื่นชอบรองเท้ายี่ห้อนี่ หลังจากก่อนหน้านั้น ผมนิยมใส่ของไนกี้ และรีบ็อค ทรงสวย ราคาพอสู้ไหว ในย่านชิมชาจุ๋ย หรือ หว้านไจ๋ จะมีร้านนี้ที่บางจังหวะ ลดราคา
ซาซิ้วฝ่าน คือข้าวหมูแดง ที่ผมนิยมทานที่สุด สมัยผมทำงานในเมืองฮ่องกง ตอนเช้าผมซื้อข้าวหมูแดงพร้อมไข่เค็ม กล่องละ 9 เหรียญ ตอนเย็นก็ซื้อ กลับไปกิน วันนึงใช้เงิน 20 เหรียญฮ่องกง หลังจากวิ่งวันละ 10 กิโลเมตร เพื่อรีดน้ำออกจากกล้ามเนื้อ ให้เนื้อแน่นตึง
แต่วันนี้ราคาแตกต่างจากวันนั้น แพงกว่า ข้าวไม่อร่อยเท่าหนนั้น ข้าวหอมจะอร่อยหรือไม่ ต้องดูจมูกข้าวที่มียางข้าวหล่อลื่น ถ้ายางข้าวเยอะ กินลื่นคอ
ข้าวหอมมะลิพันธ์กิมเจียต้า ของไทยปลูกแห่งเดียวที่สุรินทร์ หุงที หอมยาวนานถึง 8 ชั่วโมง นุ่ม นิ่ม เนียนนวลยามเคี้ยวขบ ลื่นคอเพราะยางข้าวชุ่ม
หนนี้ผมสั่งข้าวหมูแดง หมูกรอบ กับ คะน้าลวกราดน้ำมันหอย ให้ย่อยง่ายมีกากใย ถ่ายคล่อง
อ่านต่อพรุ่งนี้
ปัญญา ไกรทัศน์
