ภาษานิยายเด็ดสุดโดน!
โดย…ไม้เทวดา
พอได้เริ่มอ่านนิยายก็เจอเรื่อง “หวานรักมาเฟีย” ของนามปากกา เบลินญา และประทับใจประโยคเปิดตัวกับการพบกันของมาเฟียมาดนิ่งขรึมนาม ‘อเล็กซานโดร’ ที่ได้พบกับสาวน้อยผู้อ่อนหวาน น่าทะนุถนอม ‘พิณดอกแก้ว’ ต้องยอมรับว่านักเขียนเปิดเรื่องได้สะดุดใจมากกับประโยคที่ใช้ แม้ดูธรรมดาทว่าเรากลับชอบต้องอ่านซ้ำ ๆ พอเจอนักเขียนคนอื่นก็เล่าถึงประโยคเปิดตัวของพระ-นางที่เจอกัน จึงอดหยิบมาเป็นภาษานิยายเด็ดสุดโดนไม่ได้!
“ผมรับคำสั่งจากคุณมาเซลโล ให้มารับตัวคุณ”
คำพูดหนักแน่นที่ออกมาจากปากของบุรุษแปลกหน้า ดวงตาสีน้ำทะเล ใบหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับลูกครึ่ง เส้นผมสีน้ำตาลเข้มปัดเสยขึ้นไปด้านบน คิ้วดกหนาเหนือจมูกโด่งเป็นสัน ร่างสูงสวมชุดสูทสีเทาเข้ม ตัดกับเสื้อเชิ้ตสีขาวผูกเนกไทตัวใน ท่าทางภูมิฐาน บุคลิกคล้ายกับเจ้าพ่อมาเฟียมากกว่านักธุรกิจมาดนิ่ง ทำให้พิณดอกแก้วงงจนทำอะไรไม่ถูก
จู่ ๆ ชายแปลกหน้าคนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นในงานพิธีศพมารดาของเธอในช่วงคืนวันสุดท้าย โดยไม่มีการบอกกล่าว หรือแสดงตัวว่าเคยรู้จักกันมาก่อน ซ้ำร้ายแทนที่จะกล่าวคำไว้อาลัยกับพิณดอกแก้วที่เป็นบุตรสาวตามมารยาทของแขกที่ดี กลับเดินผ่านหน้าแขกเหรื่อเข้าไปหาเธอพร้อมกับคำพูดห้วน ๆ
“คุณพูดว่าอะไรนะคะ” พิณดอกแก้วถามซ้ำ เมื่ออีกฝ่ายยืนนิ่งรอคอยคำตอบ
“คุณชื่อพิณดอกแก้ว ศิริวาสนา ใช่หรือเปล่า”
“ใช่ค่ะ”
“ถ้างั้นก็ไม่ผิดตัว” เขายืนยันหนักแน่น “ผมชื่ออเล็กซานโดร เป็นลูกน้องคนสนิท ตำแหน่งมือขวาของหัวหน้ามาเซลโล ท่านมีคำสั่งให้ผมมารับคุณซึ่งเป็นบุตรสาวคนเดียว กลับไปยังประเทศอิตาลี เพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ต่อไป”
“พ่อของฉัน…” เธอกระซิบเหมือนไม่เชื่อ
“ใช่”
สำหรับเราถือเป็นภาษาที่สะดุดใจ รวมถึงการบรรยายบุคลิก หน้าตาพระเอกจนนึกภาพความหล่อของอเล็กซานโดรออก หากมีเวลาคงต้องหยิบมาอ่านอีกรอบแล้ว
