ภาษานิยายเด็ดสุดโดน!
โดย…ไม้เทวดา
เป็นความบังเอิญเจอเรื่อง “DIZZY BAD HABIT เมื่อรักสั่งให้ร้าย” นามปากกา โอ้วว ชีทเค้ก จากมีนักอ่านประกาศขายเห็นปกก็รีบสอยเลย เพราะไม่เคยเจอนิยายนางเอกโดนพระเอกหล่อ ๆ รุมขนาดนี้มันน่าค้นหาจริง ๆ นะ พออ่านไป อ่านไปเรื่อย ๆ ความหน่วงในใจตอนแรกยันตอนจบ และสะดุดกับประโยคกินใจที่ต้องอ่านซ้ำไปซ้ำมา เราเชื่อว่านักอ่านที่เคยอ่านเรื่องนี้เกิดความรู้สึกไม่ต่างจากเรา เพราะได้เห็นความรักมุ่งมั่นแม้ตอนแรกขุนเมืองจะทำผิดพลาดก็กลับเนื้อกลับตัวหวังได้รับโอกาสอีกครั้งจากเฌอนิม นางเอกของเรื่อง
“ที่ฉันทำตัวโง่ ไม่ยอมลืมสักทีว่าเธอทิ้งไปนานแล้ว ก็เพราะว่า ทั้งดวงตา จมูก ริมฝีปาก รวมไปถึงรสสัมผัสจากทางกายของเธอ… ฮึก มันยังอยู่ตรงนี้ ในตัวฉัน”
⠀⠀ “ฮึก…”
⠀⠀ “ฉันยังรู้สึกได้ถึงเธอตลอดเวลา… ไม่เคยลืม”
⠀⠀ “พอแล้วเมือง… พอแล้ว” ฉันขัดเพราะรู้สึกทนไม่ไหวที่จะรับฟังคำพูดที่น่าเศร้าแบบนั้นจากปากของเขาอีกต่อไป ยิ่งเขาพูดแบบนั้น มันจะยิ่งทำให้ความอ่อนแอจากตัวฉันเพิ่มพูนมากขึ้นจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
“อย่าไล่… เพราะนั่นน่ะ คือคำพูดที่ฉันอยากจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าหากเฌอต้องการที่จะไปจริง ๆ ฉันจะยอมหยุดทุกพันธนาการที่รั้งตัวเฌอเอาไว้ แค่เพียงเฌอพูดคำพูดสั้น ๆ เพียงคำเดียว”
⠀⠀ “…”
⠀⠀ “ว่าลึก ๆ แล้ว เฌอยังเหลือรัก… อยู่บ้างไหม”
คำถามที่ขุนเมืองถามเฌอนิมมันหน่วงหัวใจมาก ปกติเราไม่อ่านแนวนี้เพราะสลัดความเศร้าออกยากมาก แต่ยอมรับและชื่นชมนักเขียนถ่ายทอดความรู้สึกเสมือนขุนเมืองเดินตามหาเฌอ นิมอยู่บนโลกใบนี้จริง ๆ
