ภาษานิยายเด็ดสุดโดน!
โดย…ไม้เท้าเทวดา
ได้อ่านผลงานของนักเขียนนามปากกา “กัญญดา อักษราภัทร” หลายเรื่อง ซึ่งเนื้อเรื่องเป็นแนวนางเอกย้อนอดีตไปพบรักกับพระเอกในแต่ละยุคแต่ละสมัย โดยลายเซ็นของนักเขียนจะเป็นแนวโรแมนติกพานักอ่านสู่ห้วงอดีตที่มีความรักต่างฐานันดรบ้าง ความรักต่างชาติภพที่พรหมลิขิตนำมาพวกเขามาพบกัน แล้วในยุคอดีตการเกี้ยวพาราสีจะค่อยเป็นค่อยไป หากแต่พระเอกก็เจ้าเล่ห์ไม่แพ้พระเอกยุคปัจจุบันที่เคย ๆ อ่าน ส่วนความหื่นห่ามก็แบบละมุนละไมไม่โผงผาง อ่านไปอมยิ้มไป แต่ก็น้ำตาซึมกับฉากพลัดพรากขององค์ชายอินทระและเจ้าบัว ในเรื่อง “เสน่หานิรมิต” อ่านกี่รอบก็ซึ้งกินใจเห็นถึงความรักที่พระเอกอาลัยรักนางเอก…
องค์ชายอินทระอุ้มร่างบางในชุดสตรีสูงศักดิ์แบบทวารวดีลงแพที่ประดับด้วยดอกไม้สีเหลือง ในแพนั้นมีแผ่นศิลาสลักอักษรแทนความรู้สึกขององค์ชายอินทระไว้ทั้งหมด จนกระทั่งถึงเวลาส่งร่างไร้ลมหายใจลงวางในแพดอกไม้ องค์ชายอินทระก็จำต้องกระทำไปด้วยใจหนักอึ้ง
เมื่อพิธีเริ่มต้นขึ้น ผู้ทรงศีลก็ได้ร่ายมนตร์วิเศษจนกระทั่งน้ำในน้ำตกเกิดเป็นน้ำวน แล้วพาร่างหญิงสาวพร้อมกับแพหายลงในน้ำวนนั้นทันที
“เจ้าบัวจากเราไปแล้ว ไยเจ้าจึงเอาหัวใจของเราไปด้วย” องค์ชายอินทระนั่งคุกเข่าอย่างหมดแรงที่ริมน้ำตกพร้อมเอามือทุบอกตัวเองอย่างเจ็บปวด ในมือก็กำหินแทนใจของพระองค์ไว้แน่นราวกับกำลังระลึกถึงนางผู้เป็นที่รักสุดหัวใจ แล้วน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว…
อ่านอีกรอบก็หน่วงหัวใจ รับรู้ถึงความรู้สึกขององค์ชายอินทระที่ต้องพรากจากเจ้าบัว
