ภาษานิยายเด็ดสุดโดน
โดย…ไม้เท้าเทวดา
“อันธพาลเจ้าชีวิต” อีกหนึ่งพระเอกคลั่งรักของ “มาม่าครึ่งซอง”
นี่เป็นซีรีส์เรื่องที่ 2 เซ็ตอันธพาลเรื่อง “อันธพาลเจ้าชีวิต” ของนามปากกา “มาม่าครึ่งซอง” เป็นเรื่องของ ‘นำศึกกับแสงเหนือ’ พระเอกโคตรร้ายชอบเล่นหนังสดโชว์แม้แต่นางเอกก็โดน อีกทั้งยังชอบแบ่งปันผู้หญิงกับเพื่อนสนิท แต่พอรู้ว่ารักเป็นก็คลั่งแสงเหนือแบบขยับไปไหนแทบไม่ได้ ก็คนมันรักเนอะ เลยได้เจอประโยคเด็ด ๆ จึงนำมาฝาก
“เหนือ …มึงรักกูบ้างไหม?” น้ำเสียงทุ้มดูจริงจังขณะกดเอวบางให้นั่งอยู่นิ่ง
“นายเคยบอกว่าเป็นเจ้าชีวิตฉัน เอาฉันต่อหน้าคนอื่น สั่งให้ฉันไปเอากับเพื่อน บอกให้ฉันไปขายให้ลูกค้า …คิดว่าฉันควรที่จะรู้สึกยังไงคะ”
เผละ! ขอบตาหนาทนความเจ็บปวดไม่ไหว หลั่งหยาดน้ำตาออกมาในทันที รู้ไหมเขาแอบคาดหวังให้เธอรัก แต่ยอมรับว่าสิ่งที่เขาทำกับอีกฝ่ายแม่งโคตรจะระยำ
“ร้องทำไมคะ…”
“ตอนนั้นกูเหี้ยกูยอมรับ แต่ตอนนี้กูเหมือนหมาแล้ว… กูคิดได้แล้ว” น้ำตาเขายังคงไหลพลางเบือนหน้าหนีไม่กล้าสบตา เขาแทบเปรียบเสมือนหมาที่ซื่อสัตย์ของเธอตัวหนึ่งเลยละ เขาฟังคำสั่งทุกอย่าง ถ้าเธอสั่งให้ไปตายก็คงไป
“…” แสงเหนือใช้นิ้วเรียวยกขึ้นปาดน้ำตาให้คนตัวโตแสนขี้แย ก่อนจะถูกมือหนากุมเอาไว้แนบข้างแก้ม นัยน์ตาคมสีดำสั่นไหวระริก
“เหนือ~ กูรักมึง” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยละมุนสั่นสะอื้นเบา ๆ
“…”
“และกูอยากให้มึงรักกูบ้าง” คนป่าเถื่อนตรงหน้ากำลังอ้อนขอความรัก ซึ่งมันก็เป็นความรักที่เธอเองก็โหยหามานาน
“แล้วใครบอกว่าไม่รักล่ะคะ”
“…” เขาเบิกตากว้างอย่างมีความหวัง โลกทั้งใบกำลังหยุดเดิน มีเพียงเสียงหัวใจที่ด้านในเต้นตุบๆ คล้ายคนที่อยู่ในความฝัน จนสัมผัสถึงกลีบปากอวบอิ่มขยับจูบริมฝีปากเขาไปมา นำศึกจูบตอบ ยกสองมือประคองนวลหน้าสวยแล้วถอนจูบเพื่อเอ่ยถาม
“มึงรักกูใช่ไหม…”
“รักค่ะ” รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้างาม
“ไม่ได้โกหกกูใช่ไหม”
“ฉันไม่กินยาคุม ปล่อยให้ตัวเองท้องขนาดนี้ ยังคิดว่าโกหกเหรอคะ?”
“…ฮึก” นำศึกโอบกอดเธอไว้แน่น วางหน้าผากไว้บนไหล่มน เขากำลังมีน้ำตาไหลอีกครั้ง แต่ก็อาย ไม่อยากให้เธอเห็น
“เหนือ แต่งงานกันนะ”
“ฉันต้องการแค่ทะเบียนสมรสก็พอค่ะ งานแต่งไม่จำเป็น”
ความรักนั้นยิ่งใหญ่กว่าทุกอย่าง แม้แต่งานแต่งยังใหญ่ไม่เท่าหัวใจของนำศึก
