เปิดปก…อกนักเขียน
“หลงคราม” กวักนักอ่านแสนวิว ทำเอา “Little_Aun” ดีใจยิ้มแก้มปริ
พอดีไปทำข่าวเปิดตัวงานสัปดาห์หนังสือปีนี้ซึ่งจัดขึ้นที่สถานีกลางบางซื่อแล้วบังเอิญเจอนิยายเรื่อง “ขอโทษ…อย่าโหดนักเปลี่ยนเป็นรักดีกว่ามั้ย” ของนักเขียน “Little_Aun” ก็เปิดอ่านเป็นเรื่องราวความรักในรั้วมหา’ลัย ระหว่าง พายุกับฝันหวาน ทำให้ “ไฟกัลป์” เดือดปุด ๆ เมื่อพายุเข้ามายุ่งเกี่ยวกับน้องสาวสุดรักสุดหวง ทำให้คนเป็นพี่ทำทุกทางเพื่อกีดกันพายุเพราะเขารู้ว่าพายุต้องการแก้แค้นที่เขาแย่ง “พรีม” อดีตแฟนของพายุมา ความบาดหมางที่มีต่อกันจึงระเบิดขึ้น โดยพายุยื่นข้อเสนอให้ไฟกัลป์เลือกระหว่างน้องสาวกับแฟน ไฟกัลป์ยอมกรีดหัวใจตัวเองด้วยการบอกเลิกกับพรีม พายุไม่คาดคิดว่าไฟกัลป์จะทำเช่นนั้น แล้วตัวเขาเองก็เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าช่วงเวลาที่ได้ใกล้ชิดกับฝันหวานเพราะเป็นพี่รหัส แต่พอนานวันความน่ารักสดใสของฝันหวานได้ละลายความเย็นชาและความแค้นในใจที่เขามีต่อไฟกัลป์ ทว่าในวันที่ฝันหวานตั้งใจสารภาพรักพายุกลับเลือกจะไม่ฟังแล้วหนีไปเรียนต่อต่างประเทศ ช่วงเวลาที่ต้องห่างไกลกันพายุกลับไม่อาจลืมฝันหวานได้จึงกลับมาเพื่อทำให้ฝันหวานรักเขาอีกครั้ง เนื้อหาเดินเรื่องแบบกระชับสัมพันธ์พระเอกนางเอก โดยพายุมีปมความแค้นกับพี่ชายนางเอก ความรักของพายุกับฝันหวานมีทั้งสุข เศร้าเคล้ากันไป แต่อย่าถามหาเลิฟซีนไม่มีหรอก นักเขียนเลือกนำเสนอความรักปนแค้นระหว่างเพื่อนกับเพื่อนที่มีน้องสาวถูกโยงเข้ามาเกี่ยว ยอมรับว่าฉากที่พายุตัดใจไม่รับรักฝันหวานทำเราน้ำตาซึมเพราะนักเขียนถ่ายทอดภาษาออกมาให้อิน หลังจากอ่านนิยายชายหญิงจบก็ขอปรับอารมณ์นิดนึงก่อนเริ่มอ่าน “หลงคราม” นิยายวายที่นำเสนอเรื่องราวของ สีคราม บาร์เทนเดอร์ หนุ่มที่เผลอสบตากับ หลง เทาจิน ลูกค้าที่เข้ามาดื่มได้พาตัวเองเข้ามาหาครามพร้อมขุดหลุมเสน่ห์ล่อให้ครามตกลงไปอย่างเนียน ๆ เหตุผลที่แท้จริงของจินที่ตีสนิทครามเพื่อล่อให้คีย์ออกมาจากที่ซ่อน ส่วนตัวแม้คีย์ออกมาน้อยชื่อโผล่มาบ่อยก็ทำเราหลงคีย์ อ้อนนักเขียนให้เขียนเรื่องของคีย์ออกมา แล้วคีย์คือใครน่ะเหรอ? คีย์คือกุญแจของเรื่องที่ทำให้จินเข้ามาพัวพันกับคราม และคีย์ก็ชอบครามมากขนาดยอมเอาชีวิตมาแลกกับจินเพื่อปกป้องคราม แต่เมื่อความจริงเปิดเผยว่าจินเข้าหาครามเพราะต้องการตัวคีย์ ครามเสียใจมากจนฆ่าตัวตาย ไม่น่าเชื่อผู้ชายสามคนที่ต่างหลงครามพากันกระโดดสะพานตามลงไปช่วยคราม (อุบไว้ไม่บอกว่าผู้ชายอีกคนเป็นใครที่โดดสะพานลงไปช่วยคราม) จินยอมรับว่าแม้ตอนแรกจะหลอกแต่เขาก็รักครามจริง ๆ โดยไม่รู้ตัว เนื้อเรื่องนอกจากสานสัมพันธ์รักของครามกับจินทีละนิดแล้วมีบู๊แอ็กชั่นผสมเข้ามาเพิ่มรสชาติให้สนุกตื่นเต้นขึ้น แล้วดราม่าคือฉากครามรู้ความจริงว่าถูกจินหลอกใช้ ซึ่งนักเขียนจัดดราม่าไม่แผ่วทำเราซึมจนถึงเรื่อง “ชั่วชีวัน” กับความรักของ ว่านกับวิน ที่บังเอิญเจอกันในวันคริสต์มาส แล้ววินคิดว่าว่านคือของขวัญวันคริสต์มาสที่พระเจ้ามอบให้เขา เวลาผ่านไปทั้งสองคบกันเป็นแฟนเป็นเวลาสิบปีที่ไม่มีใครรู้แม้แต่เพื่อนที่ทำงาน เหตุผลที่วินต้องเก็บความสัมพันธ์ของเขากับว่านเป็นความลับ เพราะวินเห็นตัวอย่างจากพี่ชายที่ถูกมารดาบีบบังคับให้ต้องเลิกกับคนรักที่เป็นผู้ชาย วินไม่อยากเสียว่านไป ทว่าความลับไม่มีในโลก เมื่อพ่อและแม่ของวินรู้ก็แยกพวกเขาออกจากกันด้วยการจับวินแต่งงานกับลูกกวาง เพื่อนสนิทที่อยู่แผนกเดียวกับว่าน แม้จะถูกพ่อแม่ของวินบังคับแต่ว่านก็ยังอดทนเพราะวินบอกจะแก้ปัญหาทุกอย่างขอให้ว่านเชื่อในตัวเขา แต่เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ว่านยอมตัดใจเลิกกับวินเพราะไปเห็นภาพวินนอนอยู่บนเตียงเดียวกับลูกกวางในสภาพกึ่งเปลือย ซึ่งว่านให้เหตุผลแบบนายเอ๊กนายเอกว่าวินต้องรับผิดชอบลูกกวาง เพราะเธอเป็นผู้หญิงและเสียหาย ฉากที่ว่านและวินจำต้องเลิกรากันมันทั้งเศร้าหน่วงใจมาก และยิ่งตกใจกับบทสรุปของเรื่องนายเอกตาย! (นักเขียนใจร้ายอ่ะ) บอกตรง ๆ จะไม่อ่านแนวนายเอกตาย เพราะทุกวันนี้ชีวิตเจอเรื่องดราม่าเลยไม่อยากเสพอะไรที่ทำให้จิตใจห่อเหี่ยว แต่ที่อ่านเพราะถูกนักเขียนป้ายยาว่าเป็นผลงานที่ตั้งใจเขียนมากแต่ไม่บอกว่าจะจบเศร้าหน่วงความรู้สึก เลยขอผ่านไม่อ่าน “นทีเป็นของฟ้า” เพราะนักเขียนบอกจบเหมือนกัน ต้องใช้เวลาสลัดความเศร้าเพื่อไปอ่าน “แสนรักของคุณเรซ” ต่อ พระเอกของเรื่อง คุณเรซถูกแม่บังคับให้หมั้นกับแสนรัก หากเขาไม่ยอมจะถูกตัดออกจากมรดก ทำให้เรซจำต้องยอมแต่หาวิธีเขี่ยแสนรักเพื่อให้ยอมถอนหมั้นไปเอง แต่นางเอกก็อึดและอดทนกับพฤติกรรมและคำพูดแรง ๆ ของคุณเรซ ทว่าคุณเรซได้รู้เรื่องแสนรักถูกพ่อและพี่ชายบุญธรรมทำร้ายร่างกายจากโยธา เพื่อนสนิทที่มีปมความรักไม่สมหวัง ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับแสนรักและได้เห็นกับตาว่าพี่ชายบุญธรรมทำร้ายแสนรักเขาจึงออกโรงปกป้อง และเมื่อเรซสืบรู้ว่าแสนรักคือเด็กผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวไปไว้ในโกดังร้างร่วมกับเขา เด็กผู้หญิงคนนั้นได้ให้กิ๊บติดผมผีเสื้อเป็นของขวัญวันคริสต์มาสแก่เขา โดยที่แสนรักจำเรื่องในอดีตไม่ได้ เรซพยายามปกป้องแสนรักจากพ่อและพี่ชายบุญธรรม รวมทั้งพ่อแท้ ๆ ที่ต้องการฆ่าแสนรักเพื่อชิงข้อมูลที่แม่ของแสนรักแอบขโมยมาเพื่อใช้มันโค่นอำนาจ เรื่องราวไม่ใช่สานความรักของคุณเรซกับแสนรักแต่ซ่อนปมอดีตชีวิตของแสนรักที่ถูกตามฆ่า เรซโชคดีได้โยธาช่วยเหลือ แต่คนที่ช่วยเหลือคนอื่นกลับเอาตัวไม่รอดเรื่องความรักและคนที่ต้องการโค่นล้มอำนาจของตระกูลเขาที่ทรงอิทธิพลในอังกฤษ ไปพบกับเรื่องราวและชีวิตของโยธา ในเรื่อง “แฟนคนเก่า” โยธาชื่อไทยที่บุหงาตั้งให้ แต่ชื่อจริงของเขาคือ โยฮันน์ โยธาได้รู้เหตุผลที่บุหงาบอกเลิกเขาว่าเป็นฝีมือของคู่อริ มันตามล้างผลาญเอาชีวิตของบุหงาหลายครั้งหลายหน จนสุดท้ายโยธาไม่อาจปกป้องบุหงาได้เธอถูกแทงเพราะปกป้องเขา ด้านศัตรูมันจึงได้ใจที่ทำให้โยธาที่ไม่เคยหวาดกลัวหรือยอมให้ใครข่มขู่หรือบังคับกลับต้องยอมรับข้อเสนอแต่งงานกับวาววาลูกสาวของศัตรู เพราะเขาหาเพชรของต้นตระกูลไปให้ไม่ได้ ซึ่งฉากที่บุหงายืนดูโยธาแต่งงานพาน้ำตาเราไหลเลย ถือว่านักเขียนสอบผ่านดราม่านะ ซึ่งจากที่ได้อ่าน ‘หลงคราม’ , ‘แสนรักของคุณเรซ’ และ ‘แฟนคนเก่า’ นักเขียนนอกจากใส่ความหวานละมุนความรักของพระเอกนายเอกและพระเอกนางเอกแล้ว ก็เพิ่มบู๊แอ็กชั่นยิงกันล้างผลาญเข้าไป แต่ดราม่าไม่หน่วงใจหนักเท่า “ชั่วชีวัน” ซึ่งทั้งสามเรื่องดังกล่าวมีครบรส ใครชอบโรแมนติกก็มี ใครชอบแอ็กชั่นก็มี หรือใครชอบแนวโคนันสืบสวนหาปมที่นักเขียนซ่อนไว้ก็ชวนให้ติดตามหาคำตอบ อีกทั้งการันตีจากนักอ่านหลายแสนวิวด้วย คราวนี้ได้เวลาทำความรู้จักเจ้าของผลงานนามจริงคือ “อัญมณี เดชปัญจพล” ชื่อเล่น “อั๋น” โดยนักเขียนเผยถึงการก้าวสู่เส้นทางนักเขียนเต็มตัวว่า
“อั๋นเป็นนักเขียนนิยายมา 7 ปี ใช้นามปากกา Little_Aun ค่ะ เริ่มเขียนนิยายจริงจังตอนอายุ 17 ปัจจุบันเพิ่งจะเรียนจบและเขียนนิยายเป็นอาชีพประจำค่ะ อั๋นเริ่มหลงใหลในงานเขียนมาตั้งแต่เรียนมัธยมต้นค่ะ แต่มาเริ่มลองเขียนนิยายตอนเรียนอยู่ม.5 ตอนนั้นทำเป็นงานอดิเรกค่ะเพราะมัธยมปลายคือเรียนหนักมาก จุดเริ่มต้นของการเข้ามาอยู่ในวงการนักเขียนคือเป็นคนชอบอ่านนิยายมาก ไม่ใช่แค่นิยายแต่อั๋นชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ ทั้งหนังสือเรียน หนังสือความรู้ การ์ตูน นิยาย อ่านมันทุกอย่างเลย พออ่านไปเยอะ ๆ ก็รู้สึกขัดใจกับการกระทำของบางตัวละครในนิยาย รู้สึกว่าเรื่องมันไม่ควรจะจบแบบนี้ พระเอกไม่น่าทำแบบนั้นเลย เนื้อเรื่องมันควรจะสนุกได้มากกว่านี้ จากที่เคยเป็นแค่ผู้อ่านอั๋นเลยลองมาเขียนเองดูบ้างค่ะ อยากให้จินตนาการในหัวออกมาเป็นเรื่องเป็นราว สร้างโลกใบนึงของเราขึ้นมา แล้วเขียนให้เรื่องราวเป็นไปตามใจเรา ตอนนั้นเองถึงได้รู้ว่าการเป็นนักเขียนมันไม่ง่ายเลย
อั๋นมีความฝันว่าอยากจะเป็นนักเขียนค่ะ สักครั้งในชีวิตอยากจะเห็นนามปากกาตัวเองอยู่บนหน้าปกหนังสือสักครั้ง อั๋นเริ่มเขียนนิยายส่งสนพ. ตอนเรียนอยู่ม.5 อาจจะเพราะภาษาของเราในตอนนั้นยังไม่ดีพอ รวมทั้งพล็อตและเนื้อเรื่องต่าง ๆ ยังไม่สมเหตุสมผลเลยไม่ผ่านการพิจารณา ตอนแรกก็เฟลค่ะ แต่พอได้อ่านบทความเกี่ยวกับ เจ. เค. โรลว์ลิง ว่ากว่าที่เธอจะพาแฮรี่พอตเตอร์มาจนถึงจุดนี้ได้เธอผ่านความล้มเหลวมานับครั้งไม่ถ้วน ถูกปฏิเสธจากสนพ.หลายสิบครั้งแต่ก็ไม่ยอมแพ้ จนท้ายที่สุดนิยายที่ถูกปฏิเสธของเธอก็โด่งดังจนกลายเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก อั๋นส่งนิยายไปทั้งหมดหกครั้งและถูกปฏิเสธทั้งหกครั้งค่ะ และครั้งที่เจ็ดความพยายามทั้งหมดก็ตอบแทนกลับมา นิยายอั๋นได้รับการตอบรับว่าผ่านการพิจารณา ตอนนั้นอั๋นอายุ 21 แล้วค่ะ ในปีนั้นได้เป็นทั้งนักศึกษาและเป็นนักเขียนที่มีผลงานตีพิมพ์เรื่องแรก ความล้มเหลวตลอดสี่ห้าปีช่วยทำให้เรามีประสบการณ์และแข็งแกร่งมากขึ้น ตอนที่เห็นนามปากกาตัวเองบนปกหนังสือน้ำตาแทบไหลเลยค่ะ
อั๋นเคยมีงานตีพิมพ์กับสนพ. 3 เรื่องค่ะ ออกกับสำนักพิมพ์ชูการ์เรน ใช้นามปากกาเดียวกันเลย เป็นนิยายรักวัยรุ่นทั้งหมด เรื่องแรก “High school in love ขอเวลาให้ฉันหน่อยแล้วจะค่อย ๆ บอกนายว่ารัก” เป็นนิยายรักวัยรุ่นในโรงเรียนเรื่องแรกที่อั๋นได้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ค่ะ เรื่องที่สองชื่อเรื่อง “High school 2 พร้อมไหมที่จะรักกัน จะรอวันฉันรักเธอ” เป็นภาคต่อของคู่รองจากเรื่อง High school in love ส่วนเรื่องสุดท้ายชื่อ “Dangerous condition ขอโทษอย่าโหดนัก เปลี่ยนเป็นรักดีกว่ามั้ย” เรื่องสุดท้ายจะโตขึ้นมาหน่อยเพราะเป็นความรักในรั้วมหาลัยค่ะ ปัจจุบันอั๋นไม่ได้ทำงานกับสนพ.แล้วค่ะ ออกมาเป็นนักเขียนอิสระเต็มตัวแล้ว ส่วนใหญ่จะขายนิยายในรูปอีบุ๊กและทำเล่มนิยายเองโดยไม่ผ่านสนพ. นิยายที่เขียนส่วนใหญ่จะเป็นแนวดราม่า เขียนทั้งนิยายชายหญิงและวายสลับกัน ในปี ๆ นึงอั๋นเขียนนิยายจบราว ๆ ห้าถึงหกเรื่องต่อปี ในจำนวนนั้นจะเป็นนิยายชายหญิงกับวายคละ ๆ กันค่ะ
แม้จะเขียนทั้งวายและชายหญิง แต่ผลงานที่ทำให้มีชื่อเป็นนิยายวายแทบทั้งหมดเลยค่ะ เรื่องแรกที่ทำให้คนได้รู้จัก Little_Aun คือนิยายวายเรื่อง “นทีเป็นของฟ้า” เป็นนิยายที่ทำให้คนรู้จักอั๋นเยอะมากค่ะ ก่อนจะเริ่มเขียนนทีเป็นของฟ้าอั๋นได้อ่านนิยายวายเรื่องนึงมา ตอนจบของเรื่องนายเอกเสียชีวิต จำได้ว่าอั๋นร้องไห้หนักมาก ดิ่งไปหลายวันเลย พอตั้งสติได้ก็เริ่มอยากจะเขียนอะไรเศร้า ๆ แบบนั้นบ้าง อยากให้นิยายที่เขียนออกมาทำคนอ่านร้องไห้และจดจำตัวละครของเราไปนาน ๆ นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการเขียนนิยายเรื่องนทีเป็นของฟ้าค่ะ นอกจากนทีเป็นของฟ้าแล้วอั๋นยังเขียนนิยายที่จบแบบตัวเอกไม่สมหวัง หรือ Bad End อีกสองเรื่อง ชื่อเรื่อง “ชั่วชีวัน” กับอีกเรื่องชื่อ “ในวันที่ฟ้าเป็นสีน้ำเงิน” เรื่องราวดำเนินไปอย่างเบา ๆ เหมือนเรื่องเล่าในชีวิตประจำวันค่ะ ต้นเรื่องกับกลางเรื่องคือน่ารักมาก ๆ แต่พออ่านจนจบคือดิ่งสุด ๆ สามเรื่องนี้ทำให้บางคนกลัวที่จะอ่านนิยายของอั๋นไปเลยค่ะ 5555
อั๋นเพิ่งจะเข้าวงการวายได้ไม่นาน เพิ่งจะเริ่มเขียนนิยายวายได้แค่สองปีเองค่ะ นิยายวายเรื่องแรกที่เขียนเลยคือ “DEVIL HEART ผมรักกับซาตาน” ตอนที่ลงให้อ่านในเว็บกังวลมาก กลัวว่าคนอ่านจะไม่สนุก แต่ผลตอบรับกลับดีเกินคาด ถึงยอดคนอ่านจะไม่ได้เยอะมากแต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี จากนั้นอั๋นก็เขียนนิยายวายและชายหญิงสลับกันมาเรื่อย ๆ ค่ะ
และนิยายวายอีกเรื่องที่สร้างชื่อให้อั๋นคือเรื่อง “หลงคราม” เป็นนิยายเรื่องล่าสุดของอั๋นเองค่ะ ยอดคนอ่านคือพุ่งขึ้นทุกวันและพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป็นนิยายเรื่องแรกที่คนพูดถึงเยอะและมียอดอ่านพุ่งสูงหลายแสนวิวภายในหนึ่งเดือน มีนักอ่านหลายคนบอกว่าชอบภาษาที่อั๋นใช้บรรยาย บอกว่าภาษาอั๋นสวยบ้าง ชอบพล็อตที่เหมือนไม่มีอะไรแต่ซ่อนปมเรื่องเอาไว้มากมาย ตอนที่อ่านคอมเมนต์นักอ่านอั๋นยิ้มแก้มปริเลยค่ะ ดีใจที่คนชอบ เห็นยอดวิวพุ่งขึ้นทุกวันทำเอาหายเหนื่อยไปเลย
การเป็นนักเขียนไม่ใช่เรื่องยากค่ะ แค่เริ่มต้นเขียนใคร ๆ ก็เป็นนักเขียนได้ แต่สิ่งที่ยากมากกว่าคือการเป็นนักเขียนที่มีคนติดตามงาน อั๋นโชคดีที่มีนักอ่านน่ารัก ๆ มากมาย ตอนตัดสินใจมาทำนิยายทำมือคือกังวลมาก เพราะกลัวว่าจะไม่มีฐานคนอ่าน แต่นักอ่านใจดีกับอั๋นมากค่ะ บางคนติดตามมาตั้งแต่เริ่มเขียนลงเว็บสมัยมัธยมปลายมาจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ เพราะมีนักอ่านอั๋นถึงกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นนักเขียน อั๋นรู้สึกขอบคุณทุกครั้งที่มีนักอ่านมาคอมเมนต์บอกว่านิยายของเราสนุก บอกว่าชอบภาษาของเรา พวกฟีดแบ็คและคอมเมนต์จากนักอ่านมันเหมือนยาชูกำลังของนักเขียนเลยค่ะ แค่ได้รับคำขอบคุณจากนักอ่านอั๋นก็ยิ้มแก้มปริไปทั้งวัน มีกำลังใจปั่นงานสร้างผลงานเรื่องใหม่ ๆ เพราะนักอ่านเลยค่ะ สุดท้ายนี้ขอฝากนิยายเรื่องที่กำลังเขียนอยู่ค่ะ ชื่อเรื่อง “หรงโรม” เป็นนิยายวายภาคต่อของคู่รองจากเรื่องหลงคราม มีแพลนจะออกอีบุ๊กช่วงต้นเดือนกันยายน 65 นี้ ติดตามนิยายเรื่องใหม่ ๆ หรือผลงานเรื่องอื่น ๆ ของอั๋นได้ผ่านเพจ Little_Aun นะคะ ภายในปีนี้มีแพลนจะออกนิยายอีกสามเรื่อง คือเรื่อง “หรงโรม” ที่บอกก่อนหน้านี้ กับนิยายชายหญิงและวายอีกอย่างละเรื่อง จะพยายามเขียนให้จบภายในปีนี้ ฝากติดตามนักเขียนตัวเล็ก ๆ อย่างเราด้วยนะคะ”
เฉลยคำถามนิยายของนามปากกา “มาม่าครึ่งซอง”: อีลาย
คำถามนิยายของนามปากกา “Little_Aun” นิยายวายเรื่องไหนที่มียอดอ่านเป็นแสนวิว?
ทราบคำตอบเขียนใส่ไปรษณียบัตร พร้อมชื่อ- ที่อยู่ – เบอร์โทรศัพท์และคำตอบให้ชัดเจน ส่งมาที่
#คอลัมน์เปิดปก…อกนักเขียน
32/15 ซอยลาดพร้าว 23 แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900
ขอบคุณนักเขียนนามปากกา “Little_Aun” ที่สนับสนุนนิยาย 2 เล่ม เป็นรางวัล
ส่งคำตอบมาภายในวันที่ 30 กันยายน 2565
