สกู๊ปพิเศษ
โดย…ยอดเยาวพา
“น้อย โพธิ์งาม” ยังไม่วางสาก บอกตำส้มตำมันส์กว่าทำน้ำปลาร้าอย่างเดียว
พอดีไปทำข่าวแถวศูนย์ราชการแล้วบังเอิญเจอบูธส้มตำน้อยโพธิ์งามไปเปิด ซึ่งลูกค้ามุงซื้อกัน จึงซื้อไก่ทอดเกลือมาลองชิม แต่เมื่อมีโอกาสเจอ “น้อย โพธิ์งาม” ทั้งทีจะมองดูลูกค้ามุงซื้อส้มตำอย่างเดียวก็ไม่ใช่นิสัยนักข่าวที่โหยหาข่าวจึงเข้าไปทักแม่น้อย เพื่อขอสัมภาษณ์ขณะที่แม่น้อยง่วนตำส้มตำให้ลูกค้าไม่หยุดครก แต่ก็ได้เจียดเวลาให้สัมภาษณ์ด้วยหน้ายิ้มแย้มพร้อมบอกเตรียมเปิดตัวน้ำปลาร้าด้วยว่า
“วันนี้มาเปิดบูธที่ศูนย์ราชการ จากยี่สิบปีที่ไม่ได้ตำส้มตำกลับมาอีกครั้งหนึ่งที่ศูนย์ราชการแม่มา 2-3 ครั้งแล้ว ในหนึ่งเดือนที่นี่จัดสามครั้งก็มาให้เขา สมัยตอนที่แม่ลำบากศูนย์ราชการเขาเรียกมา เขาบอกให้คุณน้อย โพธิ์งามมาตำส้มตำที่นี่ และแม่มีไปเปิดบูธที่โรงพยาบาลพระมงกุฎอีกที่หนึ่ง เพราะตอนนั้นเราก็แย่เหมือนกันแหละ แต่ที่ทางศูนย์ราชการเขารู้จาก รพ.พระมงกุฎเลยเรียกให้เรามา เดือนทั้งเดือนถ้าศูนย์ราชการจัดงานก็จะมาเปิดบูธ เวลาออกบูธก็จะได้ลูกคุณลุงมาช่วยตำแล้วเขาพยายามให้น้อยนั่งตลอด เขายืนตำตั้งแต่สิบโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น เขาตำอร่อย และที่จะเปิดตัวก็มีน้ำปลาร้าเพราะลูกค้าถามกันเยอะ ชื่อ “ปลาร้าน้อย โพธิ์งาม” สิ้นปีหรือเปล่าเดี๋ยวดูก่อน เพราะหญิงเขาอยากให้แม่เลิกตำส้มตำ เพราะเขาห่วงแม่แต่เราไม่ได้รวยอะไรหรอก เพราะมีช่วงหนึ่งแม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะถังแก๊สทับขา แต่พอขาหายหญิงก็บ่นแม่ก็กลับมาตำส้มตำอีกแล้ว หญิงก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่เขาบอกให้แม่ดูแลตัวเองหน่อย แล้วแม่ไปซื้อของทุกอย่างที่ตลาดเองเขาก็กลัวลื่นล้ม แม่ไปคัดสรรทุกอย่างมาทำส้มตำ อย่างมะเขือเทศ(หยิบลูกมะเขือเทศมาให้ดู) ถ้าไปเอามะเขือเทศแดงแจดแจ้ข้างในมันจะเปรี้ยวคนรับประทานจะสอดท้องทำให้ท้องเสีย จริง ๆน้องหญิงเขาก็ให้เงินแม่ตลอดนะ แล้วเขาก็เปิดร้านส้มตำลงทุนให้ล้านกว่าบาท ความคิดแม่เปิดร้านแล้วคอยคนมาซื้อกับที่เขาคอยเราแม่เลยมาเปิดบูธดีกว่า แต่ร้านที่น้องหญิงเปิดก็ยังเปิดอยู่ร้านอยู่ก่อนถึงธนาซิตี้ กม.14 เปิดทุกวัน แต่จะปิดพุธที่ 3 ของเดือน เปิด 10 โมงถึง 2 ทุ่ม
ที่แม่เลือกออกมาตำส้มตำที่บูธแทนที่จะอยู่ร้าน เพราะออกบูธสนุกกว่าได้เจอผู้คน แฟน ๆ มาซื้อส้มตำก็เยอะได้คุยกัน อยู่ที่ร้านนั่งคอยจับเจ่า ที่โน้นลูกค้ามทาเที่ยง มาบ่าย มาเย็น มากลางคืนมันช้า แต่มาเปิดบูธสนุกสนานสาม-สี่โมงเย็นเลิกแล้วเก็บเงินกลับบ้านแล้วสบาย แต่ช่วงโควิดร้านก็ขาดทุนแต่แม่ไม่ได้บอกน้องหญิง แต่พอเขารู้เขาก็จ่ายให้ แม่กับน้องหญิงเราลำบากมาด้วยกัน ทั้ง ๆ ที่มีคนทำเรื่องให้เราเราไม่เคยกู้หนี้ยืมสินใครน้องหญิงบอกสงสารแม่ที่แม่ต้องบากหน้าไปยืมเงินมาใส่เช็คให้เขา ทั้งที่เราไม่ได้ทำเรื่องเราไปช่วยเขาแท้ ๆ เลย อยากฝากร้านส้มตำยังตำอยู่ที่จะไปเปิดบูธก็มีศูนย์ราชการกับรพ.พระมงกุฎตอนนี้นะคะ และที่จะเจอทุกวันพุธแถวสุวรรณภูมิที่การช่าง ทางนั้นเขาบ่นแม่ไม่ไปเลย แต่ถ้าถ่ายละครเรื่อง “ทายาทไหทองคำ” ลูกสาวไชยา มิตรชัยเป็นนางเอกช่อง 8 เสร็จเร็วจะรีบไปช่วย เพราะปล่อยให้ลูกสาวคุณลุงตำคนเดียวเลย
ถามว่าตำส้มตำด้วยและถ่ายละครด้วยเหนื่อยมั้ย แม่น้อยร้องอื้อ…ส่ายหน้า ว่างจากร้านหรือบูธแม่ก็ไปซื้อดินมาปลูกกุหลาบ ทำสวนกุหลาบ แล้วที่บ้านเลี้ยงหมาสามตัวพาไปให้ร้านอาบน้ำ บางวันก็เปลี่ยนน้ำตู้ปลา และก็นั่งดูซีรีส์ นั่งดูซีรีส์เหนื่อยนะแต่ตำส้มตำไม่เหนื่อย ดูซีรีส์เหนื่อยเพราะเอาใจช่วยกว่าจะจบแต่ละเรื่อง อย่างน้อย 16 ตอนแม่ได้ดูวันเดียวดูหัวแล้วก็ดูหาง บางทีดูหางแล้วก็กลับมาดูหัวทีหลัง(เล่าไปยิ้มไป) แม่ก็จะฝากทุกคนว่าทุกคนมีปัญหาทุกคน ทุกคนหาทางแก้ได้อย่าไปท้อถอย ซึ่งเดี๋ยวนี้น้อยสบายแล้วแต่เมื่อก่อนเนี่ยะ ยิ่งกว่านี้เยอะมาก ที่เรามาตำส้มตำเพราะเด็กในบ้านบอกป้าน้อยตำส้มตำอร่อยมาก จากนั้นมาพอแสดงตลกเสร็จก็มาตำส้มตำ น้องหญิงบอกขายของให้หมดเลยไปเช่าบ้านอยู่แล้วแม่ตำส้มตำ แม่ตำส้มตำหน้าพาราไดซ์แต่ก่อนหน้านี้แล้วก็ไปขายที่เขาทำโรงเบียร์แล้วฝนตกน้องหญิงช่วยขนของบังเอิญนักข่าวไปเห็นเข้าข่าวออกตูม ๆ ตอนนี้แม่ก็วิ่งไปขายแถวเมืองทองธานีสมัยก่อนเขายังไม่เก็บตังค์ สนุกมากเลยแม่ขายได้สองสามวันแสน ขายดีมากแล้วลูกค้าก็น่ารักให้เกียรติกับแม่ แม่ตำส้มตำครกละ 50-60 ลูกค้าบอกเอาไปเลยครกละร้อย ลูกค้าดีกับน้อยมากเลย ส่วนเรื่องทำน้ำปลาร้าน้องหญิงบอกให้แม่เลิกตำส้มตำมาทำน้ำปลาร้าอย่างเดียว คอยรับออร์เดอร์จบ แต่แม่ไม่อยากพักตำส้มตำมันส์กว่า”
