สกู๊ปพิเศษ
โดย…ยอดเยาวพา
“โอ๊ะป่อย” ตลาดติดริมธารเปิดเสาร์-อาทิตย์ ทานอาหารพื้นเมืองเคล้าเสียงลำธารขับกล่อม
ไม่ได้รู้จักตลาด “โอ๊ะป่อย” พอดีตั้งใจไปจัดกระดูด ‘หมออดุล พลศรีราช’ ซึ่งไหน ๆ ไปราชบุรีแล้วเลยหาสถานที่เที่ยวเห็นในเว็บแนะนำ “โอ๊ะป่อย” อยู่ติดริมลำธารภาชี เปิดวันเสาร์และอาทิตย์ เวลา 7.00-14.00 น. เปิดมาห้าปีแล้ว แต่ถ้านักท่องเที่ยวไปเช้า ๆ ก็จะได้ใส่บาตรพระเวลา 8 โมง จากก้าวแรกที่เข้าไปสัมผัสได้กลิ่นอายของธรรมชาติเต็มปอดพร้อมฟังเสียงน้ำจากลำธารไหลให้ใจเบิกบาน มองไปทางไหนก็เห็นร้านรวงของชาวไทยและชาวกะเหรี่ยงเปิดเพิงขายอาหารพื้นถิ่น ตะกร้าจักสานและของดีสวนผึ้ง อาทิ ชาดาวอินคา, เมี่ยงถั่วดาวอินคา, อั้งหมี่ถ่อง(หรือกินข้าวห่อ), ข้าวแดกงา ,ข้าวยำสมุนไพร, ขนมจีนน้ำยาหยวก, ข้าวเหนียวปิ้ง, ข้าวเหนียวหมู, ผัดไทย, ไก่อบโอ่ง, ยำผักกูด, ขนมครก, ขนมบ้าบิ่น, ขนมเบื้อง และได้อุดหนุนสินค้าผลิตภัณฑ์ของชุมชนด้วย
จากที่เดินเก็บภาพบรรยากาศตั้งแต่ประตูทางเข้าเรื่อยมาได้เห็นร้านค้าจำหน่ายสินค้ามากมายและอาหารแปลกตา เราเลือกทานผัดไทย ข้าวเกรียบปากหม้อ ขนมต้ม ตบท้ายยำวุ้นเส้น สำหรับราคาอาหารแต่ละอย่างนั้นไม่แพงเลย แต่ที่สร้างรอยยิ้มเห็นจะเป็นน้อง ๆ ตัวน้อยมาเดินเก็บจานชามที่นักท่องเที่ยวซื้อของมาทานจึงมีผู้ใหญ่ใจดีอดไม่ได้ให้ทิปเป็นรางวัล ครั้นอิ่มท้องสมองก็แล่นเกิดอยากสัมภาษณ์ร้านค้าจึงมุ่งหน้าไปร้านกลุ่มแม่บ้านจักสาน หมู่ 1 ตะนาวศรี สนใจสั่งสินค้าเป็นของขวัญของฝากได้ที่หมายเลข 096-925-1645 ที่มี “ป้ารอดและลุงช่วย” สองสามีภรรยานำตะกร้าสานมือมาขายหลายรูปทรงเป็นเวลาห้าปีตั้งแต่โอ๊ะป่อยเปิด ก็ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยว โดยป้ารอดเล่าว่า
“ป้าอยู่ในกลุ่มชุมชนสวนผึ้งค่ะ โอ๊ะป่อยเปิดมาห้าปี ป้ามาขายตั้งแต่วันแรก พัฒนากรอำเภอสวนผึ้งชวนให้มาขาย ที่นักท่องเที่ยวซื้อกันเยอะคือตะกร้าหิ้วไปวัด ใบละ 150 บาท ทำจากไม้ไผ่ภูเขา ไผ่ลวกค่ะ ไม้ไผ่ภูเขาจะทนกว่าไม้ไผ่ทั่วไป เนื้อแข็งกว่า จะไม่ขึ้นราง่าย การทำตะกร้าสาน อย่างตะกร้าไปวัดก็ใช้เวลาตัดตอกแล้วมาสานตอนเย็น ป้ากับลุงช่วยช่วยกันทำ ลุงจะมาทำหูตะกร้าให้ วันนึงก็เสร็จอยู่ค่ะ ก็มีที่มาซื้อไปแจกปีใหม่หรือเป็นของฝาก ราคาจะมีตั้งแต่ 100 120 150 ฯลฯ แล้วแต่ขนาดค่ะ ป้าหัดสานตะกร้าตั้งแต่ 6-7 ขวบตอนนี้อายุ 67 ค่ะ ที่บ้านพ่อแม่ทำอยู่ ป้ากับลุงช่วยยึดอาชีพนี้ เพราะเป็นอาชีพที่พ่อแม่เลี้ยงเรามาได้ค่ะ แต่ก่อนก็ทำไร่แต่ไม่ประสบความสำเร็จ แต่พอมาทำตรงนี้ตั้งแต่ห้าปีดีขึ้นค่ะ ได้ใช้หนี้ต่าง ๆ ได้ ป้ากับลุงช่วยมีลูกสองคนคนเล็กก็สานต่ออาชีพ ส่วนคนโตเป็นครูอยู่ราชบุรีค่ะ ก็ดีใจที่เขามาสานต่อเพราะถ้าไม่มีเราแล้วเขาก็ทำกินได้ค่ะ มาเที่ยวโอ๊ะป่อย ที่สวนผึ้งกันเยอะ ๆ นะคะ”
ยังไม่จบแค่นี้ มีสิ่งหนึ่งดึงดูดสายตาเหล่านักท่องเที่ยวด้วยสีสันหลากหลายห้อยระย้าโดดเด่น เป็นสิ่งที่ชาวกะเหรี่ยงเรียกว่า “คังดง” สัญลักษณ์แห่งความกลมเกลียว โดย “นุ่น” เจ้าของร้าน “กู้พรึ่งหยุ่ง” หรือขนมบ้าบิ่น แม่อัมพรได้ทำคังดงแขวนให้นักท่องเที่ยวถ่ายภาพเป็นที่ระลึก พร้อมเล่าถึงที่มาของคังดงว่า
“เรียกว่าคังดงค่ะ ภาษากะเหรี่ยงแปลว่า ‘ใยแมงมุม’ มันเป็นความเชื่อ เมื่อก่อนเวลาออกไปเข้าป่า ล่าสัตว์หรือหาของป่าชาวกะเหรี่ยงจะเอาคังดงพกไปด้วย ชาวกะเหรี่ยงนับถือแมงมุมเหมือนเอาไว้ป้องกันสิ่งไม่ดี สิ่งชั่วร้าย ภูตผีปีศาจสมัยก่อนนี้ค่ะ แล้วต่อมาเขาเอามาประดับบ้านสวยงาม ทำสีสันสวยงามแขวนไว้ตามบ้านค่ะ แต่ในใจเราก็รู้ว่าของคังดงเป็นของความเชื่อของชุมชนเรา ร้านนุ่นทำมาประดับร้านไม่ได้ทำขายค่ะ คังดงทำจากใช้ไหมพรม แต่ถ้าเป็นไหมพรมเส้นบางก็จะละเอียดค่ะ ซึ่งบางคนพิถีพิถันหน่อยก็ใช้ด้ายทำงานออกมาก็จะละเอียดค่ะ จากที่นุ่นทำมาแขวนก็ดึงดูดลูกค้าและมีมาขอซื้อเยอะมากค่ะ (เล่าไปยิ้มไป) แต่หนูไม่ได้ขายก็บอกให้ไปอุดหนุนชุมชนในหมู่บ้านแทน เพราะร้านหนูขายขนมบ้าบิ่นค่ะ”
โอ๊ะป่อยเปิดธรรมชาติต้อนรับนักท่องเที่ยวให้ไปสัมผัสชุมชนแล้วได้รอยยิ้ม และอิ่มเอมใจกลับบ้าน
